Dnia Tue, 08 Jul 2014 18:59:48 +0200, collie napisał(a):

> W dniu 8.07.14 17:30, Ikselka pisze:
>
>> Ba, żeby tylko. Raczej zupełne oderwanie od sensu - pozostaje Ci tylko iść
>> w nocy ciemną szosą przed samochodem w ratowniczym poszukiwaniu zaskrońców
>> i żab... To się leczy.
>
> Tak, sens jedynie ma szczucie kretów psami - "bo taka, panie, ich pieska natura,
> psia ich mać". Ale tego już wyleczyć się nie da. U właściciela. Gdyż to jest skaza
> genetyczna - chłopska mentalność. Ta, o której śpiewał Kazimierz Grześkowiak -
> "chłop żywemu nie przepuści". I nieważne, że już dziad tego właściciela poszedł
> "do bloku" w ramach awansu społecznego po wojnie, a matka dostała punkty "za
> pochodzenie" przy przyjęciu na studia - chłopska mentalność nie zanika, gdyż jest
> wbudowana w geny. Stąd bierze się powiedzenie, że człowiek może wyjść ze wsi,
> ale wieś z człowieka nigdy. Nawet w dziesiątym pokoleniu.

Widać, że nigdy nie miałeś do czynienia z prawdziwą NATURĄ - wszystko co
znasz to może w porywach dwa metry miejskiego trawnika, ot i wszystko. Ty
ani chybi z tych "szlachetnych", co to "ideowo, z zaangażowaniem i do
upadłego" bronią Rospudy, jednak skwapliwie potem wracajac z manif do swej
ciepłej miejskiej cywilizacji i wygody. Bo to przecież tak fajnie bronić
natury, chcąc ją mieć nietkniętą na wypady, ale już mieszkać wśród niej i
ponosić wszelkie tego konsekwencje - o, co to to nie, niech sobie ona
będzie nietknięta i dziewicza, bo jak Ci się zachce tam wpaść na chwilę, no
to trza jej bronić, przecież Ty tak kochasz zwierzątka i wszystko co
zielone :->

Tymczasem natura to wieczny łańcuch pokarmowy, ciągła walka o przetrwanie,
jeden drugiego zżera i rozszarpuje, koło się zamyka, także człowiek w nim
tkwi. Nie cierpie, no orrrganicznie nie trawię takich ludzików, co to z
zieloną chorągiewką w łapce co pracy ani walki o byt nigdy nie poznała,
głoszą te wszystkie androny - a to że psu kreta nie wolno, a to ze żaby
rozjechanie to zbrodnia.
A idź się paś na asfalcie.


--
XL "Nie należy mylić prawdy z opinią większości." Jean Cocteau