W dniu czwartek, 18 kwietnia 2013 06:48:00 UTC+2 użytkownik LaL napisał:
> Homo sovieticus w katedrze
>
>
>
> Jakie były przyczyny deformacji polskiego chrześcijaństwa?
>
> Odpowiedzi na to pytanie udzielił ks. Tischner w pamiętnym odczycie
>
> wygłoszonym w styczniu 1989 podczas posiedzenia Komisji Duszpasterstwa
>
> Episkopatu Polski. To właśnie tam, w Zakopanem, padły słowa, które
>
> zapoczątkowały nowy etap w myśleniu autora Świata ludzkiej nadziei o
>
> Kościele.
>
> Walcząc z totalitaryzmem o własną wolność, o prawa człowieka i
>
> narodową suwerenność, Kościół nie zauważył, że bakcyl totalitaryzmu
>
> przeniknął do jego wnętrza. Piętno, jakie komunizm odcisnął na duszach
>
> katolików, objawia się niezdolnością do poświęceń, dwulicowością i
>
> chorobliwą podejrzliwością. Produktem komunizmu jest "człowiek
>
> zewnętrzny", zdeterminowany przez doczesne potrzeby, wydrążony
>
> duchowo, gotowy iść za podszeptem Wielkiego Inkwizytora, by zrzec się
>
> wolności i samoistności, przekazując odpowiedzialność za swoje życie
>
> instytucji. "Człowiek zewnętrzny", ta polska odmiana homo sovieticus,
>
> w swej ucieczce od wolności szuka często schronienia wewnątrz struktur
>
> kościelnych. Dotyczy to nie tylko laikatu, ale i duchownych. "Już dziś
>
> rysuje się niebezpieczeństwo rozziewu między poziomem deklaracji a
>
> poziomem praktyki. Zarazy systemu totalitarnego przenikają do
>
> kancelarii parafialnych, do sal katechetycznych, na ambony, a nawet do
>
> konfesjonałów. Nieufność, podejrzliwość i pogarda wystawiają wiernych
>
> na ciężkie próby cierpliwości. Biurokracja kościelna zaczyna
>
> konkurować z państwową. Doprawdy nie spotkałem w życiu człowieka,
>
> który stałby się ateistą po przeczytaniu Feuerbacha, ale spotykam
>
> coraz częściej takich, którzy odchodzą od Kościoła po spotkaniu z
>
> własnym proboszczem" .
>
> Odzyskanie wolności przez Polskę i Kościół pozwoliło w pełnym
>
> świetle ujrzeć balast narzucony polskiemu chrześcijaństwu przez
>
> totalitaryzm. "Hermeneutyka podejrzeń", resentyment, neomanichejskie
>
> wietrzenie zewsząd zdrady i wszechobecności grzechu obróciło się
>
> przeciwko niedawnym sprzymierzeńcom Kościoła - laickiej inteligencji,
>
> która w czasach komunizmu znalazła w nim azyl - oraz przeciwko
>
> "niepokornym" katolikom. Upragniona wolność przyjęta została przez
>
> znaczną część ludzi Kościoła jako "dar nieszczęsny": "Gdy mówimy o
>
> niebezpieczeństwach konsumpcjonizmu, obwiniamy wolność. Gdy wskazujemy
>
> na aborcję, obwiniamy wolność. Gdy szukamy źródeł pornografii,
>
> podejrzewamy wolność. (...) Powoli, niepostrzeżenie wina wolności
>
> staje się większa niż wina komunizmu". Lęk przed wolnością, niczym
>
> pasożyt niszczący duchową tkankę polskiego katolicyzmu, wpycha go w
>
> potrzask "religii politycznej", która chrześcijańskie ideały moralne
>
> gotowa jest narzucać przy pomocy instrumentów prawno-państwowych.
>
> Efektem "religii politycznej" okaże się jednak nie chrystianizacja
>
> polityki, ale upolitycznienie chrześcijaństwa, sprowadzenie go do
>
> rzędu ideologii, takich jak socjalizm.
>
> Skutkiem ubocznym politycznego zaangażowania się instytucji
>
> kościelnej musiała zaś stać się erupcja antyklerykalizmu.
>
> Ustosunkowując się do zarzutów wobec Kościoła, ks. Tischner apelował,
>
> by w krytykach nie upatrywać wrogów religii, lecz raczej traktować ich
>
> głos jako wyraz bólu, nad którym trzeba pochylić się z cierpliwością i
>
> miłością, jako inspirację do korekty własnej postawy, jako szansę
>
> przemyślenia na nowo podstawowych prawd chrześcijaństwa. Przewidując
>
> (jak się okazało - całkiem trafnie) falę odejść od Kościoła, pisał:
>
> "Zatroskani duszpasterze będą pytać: gdzie jest ich źródło? Będzie się
>
> mówić o laickiej cywilizacji, o materializmie praktycznym, o duchu
>
> scjentyzmu i tysiącu innych powodów. Czy będzie się jeszcze zdolnym
>
> pojąć, że za każdym takim przypadkiem stoi wygrana rozumu politycznego
>
> nad duszpasterskim?"
>
> Komunizm był próbą odwagi, ale nie próbą rozumu. Stąd w
>
> konfrontacji z liberalną cywilizacją, ze współczesną kulturą katolikom
>
> często brak argumentów. Reakcją na tę sytuację bywa resentyment. Ale
>
> religia deformowana przez podejrzliwość, obsesję zła, nieufność do
>
> człowieka i żądzę władzy staje się własną parodią: opium "schorowanej
>
> wyobraźni". Kościół uformowany na taką modłę straciłby charakter
>
> powszechny, a stał się narzędziem wykluczania i piętnowania;
>
> sprzeniewierzałby się swej apostolskiej misji, zamykając w kręgu
>
> "czystych" wybrańców; nie byłby Kościołem łaski, lecz Kościołem
>
> moralnych potępień; wyrzekałby się rozumu na rzecz spłyconych emocji;
>
> personalistyczną więź religijną zastępowałby kolektywizmem,
>
> scementowanym lękiem przed światem i zdepersonalizowanym;
>
> koncentrowałby się na zewnętrznych praktykach religijnych, ogołacając
>
> doświadczenie wiary z wymiaru nadprzyrodzoności...

LaLu - kazdy niech przeswietli pod katem homosovieticusa i odsowietyzuje w pierwszej
kolejnosci siebie.
Inaczej moze sie okazac ze jak zwykle -w innych widzimy jedynie siebie a w
oskarzeniach pod cudzym adresem kryje sie ucieczka przed postawieniem w skan
oskarzenia wlasnego samozadowolenia...