Magdo...dobrze wiesz, że jak sama z tego dołka nie wyjdziesz,
to żadne rady tu nie pomogą, niestety...

Miewam czasami podobne stany, a miewałam je dosyć często
jak moja córka była malutka. Z tą różnicą że ja pracuję,
więc praca była dla mnie pewną odskocznią.

Czytałam Twoje słowa jakbym czytała swoje, i powiem Ci co
ja zrobiłam ( za radą koleżanek z pracy, które również to przechodziły)
- po prostu zaczęłam sobie odpuszczać.
I to po kolei. Zaczęłam od sprzątania - i faktycznie - kurz po 2 tyg.
nie wygląda wcale jakoś inaczej jak po tygodniu.
Przestań patrzeć na te brudne okna ! Myłaś je przecież niedawno.
A że znowu brudne ? I co z tego. Kogo to obchodzi.
Czy brudne okna to ma być cena za Twoje dobre samopoczucie ?

Postaraj sie darować sobie jak najwięcej z porządków i
chyba czas, by mąż przejął część tego domowego kieratu.
Niech zrobi chociaż dwie czynności - odkurza i kąpie dzieci,
ale niech to robi na stałe.
Wiem że pewnie bedziesz na to patrzeć i myśleć: "nie mam
nerwów, zaraz zrobię to sama lepiej", ale nie rób
tego ! Naucz się odpoczywać !

Lekcjami również zajmujcie się na zmianę. Wiadomo że
czasami można od tego zwariować.
Na spacer możesz również wysłać czasami męża z dziećmi samego.
Nie bój się, że sobie nie da rady, bo na pewno sobie poradzi.

A Ty w tym czasie po prostu się połóż i leż Kobieto, bo
po prostu _jesteś zmęczona_ i przez to wszystko znerwicowana.

Wypracuj sobie, że jeśli oglądasz film, to niech co chwila nie przychodzi
ktoś
z rodziny z pytaniami albo innymi sprawami do Ciebie.
Niech sobie jakoś radzą w tym czasie sami.

Ja wprowadzałam takie zmiany chyba z 2 lata. Nie było mi łatwo
bo jestem z tych: " ja sama muszę wszystko zrobić", ale nauczyłam
rodzinę, a przede wszystkim siebie !

Nie myję okien czasami pół roku - i co ? - i nic :). Mam to
w nosie. Wolę w tym czasie poleżeć sobie z córką i
pooglądać bajeczkę.
Mąż również odkrył że ma ręce i że zrobienie kolacji
rodzinie to nic strasznego.
Siaty z zakupami przestałam sama dzwigać i
teraz zabieram TŻ (chociaż tego nie znosi ) zawsze z sobą.
Postaraj się też wychodzić gdzieś sama, na jakieś babskie
plotki z piwem i ciastem ;).

Naprawdę nie jest to takie łatwe, a najtrudniej w tym wszystkim
zmienić siebie...Będziesz zdziwiona jak szybko rodzina to przyjmie
i zaakceptuje.
Od kiedy mi się udało czasami łapię się na tym, że w ciągu
tygodnia nie zrobiłam prawie nic, a rodzina żyje, nieźle
funkcjonuje i wszyscy są uśmiechnięci.Okazało się
że tak naprawdę rodzina chce mnie widzieć uśmiechniętą
i nie wrzeszczącą. Okna, podłogi, sprzątnie nikogo nie interesują.

Aaa...i jeszcze coś - w końcu udaje mi się jakoś ze wszystkim
zdążyć. Mam czas na wypoczynek, film, kawiarnię ze znajomymi,
mam czas na pieczenie ciast, dom wygląda całkiem schludnie,
dziecko ma wszystko zrobione.
Nakładam sobie w łazience nowe maseczki na dziubolek i
balsamik na ciałko ;). Mam stertę prasowania ale...co z tego ?
Wyprasuję jak będzie potrzeba. A część może śmiało bez
prasowania istnieć ;).

Czas, byś choć trochę pobyła księżniczką, Magdo.

- cloudic -