Użytkownik "=sve@na="

> Naprawdę Ci to tak wprost powiedział? A Ty nadal masz zamiar z nim być?
> Albo inaczej - nie będziesz chciała niczego z tym zrobić? Spróbować
> naprawić? Bo jeśli tak, to chyba zasłużyłaś na to, co Cię spotyka z jego
> strony.

tak, w rozmowie to wyszło kiedy zapytałam go wprost
nie wiem co miała bym z tym robić ? przecież nie zmuszę go aby mnie kochał
nie wiem co miała bym naprawiać? i wcale nie zgadzam się z twoim
stwierdzeniem "zasłużyłaś na to, co Cię spotyka z jego strony." - uważam że
zasłużyłam na wszystko co najlepsze i na pewno zasłużyłam na to aby być
kochaną

> > Teraz sobie wszystko przypominam i niektóre rzeczy wydają mi się jasne
np.
> > to że nie był zazdrosny kiedy jego kolega zaprosił mnie do kina, nie
> > pamiętał o moich urodzinach, imieninach i innych uroczystościach.
Wszystko
> > sobie tłumaczyłam,
>
> A nie próbowałaś wtedy jemu tłumaczyć?

a właśnie że nie i to był mój błąd bo wydawało mi się że powinnam się starać
być dobrą żoną, że powinnam zrozumieć i nie robić "z igły widły", czytałam
różne książki tylko po to aby sobie udowodnić że "mężczyźni tacy są" i że on
mnie kocha tylko nie potrafi tego okazywać. Teraz już wiem że to bzdury,
jak kocha to to okazuje, może nieporadnie ale okazuje.

> a to że mężczyzna ma jakiś inny mózg i zapomina o
> > uroczystościach, a to że jest zmęczony itd. itd. Guzik prawda - znam
> > mężczyzn którzy pamiętają o urodzinach żony, potrafią zauważyć że żona
jest
> > przygnębiona i co jakoś mózgi chyba nie są inne od reszty mężczyzn.
> > Sprawa prosta albo ktoś kogoś kocha albo nie.
>
>
> Aż tak proste to nic nie jest. Możesz z ręką na sercu powiedzieć, że
> dałaś w tym związku Twoje 100% wkładu?

nie, tego nie mogę powiedzieć też jestem człowiekiem i popełniałam błędy ale
mam to w nosie i nie zamierzam się obwiniać
moim największym błędem było że byłam za bardzo uległa, i gdybym była
bardziej stanowcza, domagała się tego czy tamtego to wcześniej bym sie
dowiedziała że on mnie nie kocha

> > teraz jest mi nawet lepiej bo nie będę miała niepotrzebnych oczekiwań i
> > złudzeń , jak mi będzie źle to sobie pójdę do przyjaciółki,
>
> Jaaaasne, nie ma jak rozwiązywać problemy związku ucieczką od niego.
> Dorosłe jak jasna cholera.

jaka ucieczka ? nie zamierzam się rozwodzić, rozmawialiśmy na ten temat. On
mi powiedział jednoznacznie że moje stany emocjonalne jego nie interesują,
nie chce na ten temat ze mną rozmawiać, nie chce nic robić, chce aby było
tak jak jest z tym że mam sobie ze wszystkim sama radzić i jak się wyraził
dać mu "święty spokój"


> nie będę stale
> > szukała winy w sobie tylko zajmę się swoimi zainteresowaniami, zapiszę
się
> > na zajęcia taneczne bez poczucia winy że spędzam za mało czasu z mężem,
będę
> > się szeroko uśmiechać do bez poczucia winy do wszystkich moich klientów
płci
> > męskiej i pójdę wreszcie z tym kolegą do kina.
>
> Szerokiej drogi. Tylko nie przylatuj tu z płaczem.

o kinie on dobrze wie i sam mnie namawiał abym się wybrała jeśli mam ochotę,
a z płaczem to przyleciałam do was teraz
On chce takiego związku i daje mi wolną drogę, mam sobie robić co chcę, nie
chce się rozwodzić bo mu ze mną dobrze. Powiedział że jak mam ochotę to
nawet mogę sobie poszukać kochanka byle by tylko "ludzie mu o tym nie
mówili"
Ja jednak mam w nosie - kochanka są inne ciekawsze rzeczy, bardziej
rozwijające niż jakieś beznadziejne układy. Zamierzam realizować swoje
marzenia. I w sumie teraz jest nawet lepiej bo nie czuję się przynajmniej
idiotycznie i wiem czego mogę oczekiwać a czego nie.

pozdrawiam