AP pisze:

> Dziękuję za wszelkie rady.

A to nie jest sprawą Twoich rodziców w jakim stopniu "pomagają" każdemu
z Was?
Mój Ojciec zawsze powtarzał mnie i mojemu rodzeństwu, że mimo, że nam
może się to wydawac nie fair, On zawsze będzie postępował i pomagał nam
sprawiedliwie. Sprawiedliwie wg Jego sumienia.
I ja to rozumiem. Nie żądam od rodziców niczego.
Nie uważam, że cokolwiek mi się należy. Wystarczająco już dali mi i
poświęcili. A to, że jestem najstarsza i najlepiej sobie radzę (w tym
momencie oczywiście) nie uprawnia mnie, żeby ich rozliczać z tego jak
pomagają mojemu rodzieństwu i co brat lub siostra dostali, a ja
przypadkiem nie.
I jak na razie to zdaje egzamin, bo zamiast patrzeć sobie na ręce i
sprawdzać czy któreś nie jest bardziej pokrzywdzone, a drugiemu dostało
się więcej, trzymamy się razem i jesteśmy ze sobą bardzo zżyci. I to
jest wartością dla mnie. Nie działka i dywidendy.

Pozdrawiam
--
Anka P.