"mania" <m...@o...pl> wrote in message
news:c2al0p$hl6$1@inews.gazeta.pl...
> oczywistości zbyt często okazują sie być stereotypami,

Okazuja sie,jezeli operuje sie nimi bezmyslnie i oczekuje,z e to one same
rozwiaza problemy: bez bolu, rozterk i ceny, ktora przy problemach jest
zawsze do zaplacenia.

Slonce j e s t jasne, a snieg j e s t bialy. Poswiecenie czasu na
dyskusje o tym, to dyskusja pseudoakademicka, ktora do niczego nie prowadzi.
Lubisz - nie ma sprawy, zabawiaj sie nia, ja nie bede. Mam, najzwyczajniej,
ciekawsze zajecia.



> > Olac nie da rady, zyc z tym nie sposob. Co pozostalo innego? Zemsta?
>
> nie wiem

I , jak myslisz, jak daleko mozna zajsc na takich dywagacjach, kiedy pojawia
sie prawdziwy problem? Zalozmy, ze ten "janek" rzeczywiscie istnieje. On sam
n i e w i e, wiec skoro pisze tutaj, spodziewa sie ze ludzie przynajmniej
cokolwiek powiedza - jakie kto ma pomysly.
Czasami "wiedziec" trzeba, podjac decyzje - ta zawsze niesie w sobie ryzyko
pomylki,ale osiadanie na "nie wiem" tez sprawy nie rozwiazuje. Nie po taka
odpowiedz zwrocil sie tutaj janek!
Wiec?
Wiec ty, maniu, nie majac nic sensownego i ew. pozytecznego do powiedzenia
czlowiekowi w trudnej sytuacji, atakujesz tych, ktorzy swojemu "nie wiem"
maja cywilna odwage postawic sie.

No i t y masz spraw "zalatwiona". W y d a je ci sie, ze zabralas glos w
obliczu ludzkiego nieszczescia.

Ale to nie jest glos, to jest szum. Niczym w piasku, trzymasz w nim glowe,
zarliwie zaciskajac powieki, aby slonce i snieg nie porazily cie swa
jasnoscia i biela. Fakt - porazic tez moga.
Ale ja wole okulary przeciwsloneczne, zamiast piasku, wzerajacegosie sie w
coraz bolesniej bezbronne zrenice.

Proponuje droge trudna, nawet moze ryzykowna, ale z jakims "swiatelkiem w
tunelu". Sprawdzona przez miliony innych jako praktycznie jedyna skuteczna.
Ty w odpowiedzi pytasz mnie jakim prawem to robie, sama owijajac sobie rozum
w "nie wiem".

Prawem odwagi cywilnej, prawem wiary w moc ludzkiego rozumu i serca, prawem
najzwyklejszego ludzkiego wspolczucia, prawem checi pomocy blizniemu, wobec
ktorego cierpienia przejsc obojetnie nie umiem i nauczyc sie nie chce.


>
> ale wiem, że nie potrafie przewidzieć jak sie zachowam gdy stanę
> oko w oko z niedźwiedziem bengalskim; może mi cos doradzisz?

Nie wloczyc sie bez broni i opieki doswiadczonych "lokalnych" po okolicach,
gdzie grasuje.

> poznałam na własnej skórze, że z tym wybaczaniem to nie jest
> taka prosta sprawa; wiem też, że nie zawsze mozna się odseparować
> fizycznie od "oprawcy", niewiele brakowało a sama byłabym hospitalizowana
> z powodu psychicznego maltretowania; Kaśka to wszystko nie jest wcale
> takie oczywiste :(

GDZIE ja napisalam,ze to jest oczywiste?????????????????

To juz sobie sama wymyslilas, maniu, wybaczenie nigdy nie jest proste i
oczywiste. Ile masz lat? Bo "janek" juz trzydziestke, a mowilam do niego.

> dla mnie nie jest plastikowy, nie ingeruję w sprawy, których nie czuję.

No i co "jankowi" z twego czucia i bezwstydnie (sic!) wyartykulowanego "nie
wiem"? Czy tutaj chodzi o ciebie?

Nie wczuwaj sie w abstrakty, wydaje mi sie, ze bez nich zycie bywa
wystarczajaco skomplikowane.

To ty podpisalas sie "janek"?

Kaska