"Wiedział jak trudno żyć z pozorami płomienia zamiast prawdziwego ognia.
Uczył wiary i napełniał mocą. Dawał poczucie wartości marzeń i świadomość,
że wystarczy naprawdę kochać, płakać, czuć cierpienie rozstania, tęsknotę za
nieokreślonym, mieć świadomość wiecznej samotności, prawdziwie grzeszyć, pić
do utraty zmysłów... Być, choć trochę poetą, pozostać choć trochę Polakiem."

Znalazłam to gdzieś , to jest opowiadanie s-f , ale to pięknie opisuje głód
uczucia . Oby nam to niegroziło
k...@w...pl