(nie!)piękne tycztomku... rozwijasz się...
pozwolę sobie na komentarz.

"scenografia" to rozważania człowieka współczesnego na temat najtrudniejszy,
temat sensu, sedna, szczęścia, celu...
temat jakże nienamacalny, niedościgniony...
to przemyślenia człowieka stojącego w połowie "tunelu" kopanego
własnoręcznie i z ogromnym wysiłkiem - "motyką".
ta syzyfowa praca jest według niego nieunikniona, jakby bezcelowa. ale to
droga człowieka "świadomego" - uważnego obserwatora.
obserwatora, która wie, że kopanie jest w jego życiu o wiele cenniejsze, niż
bezczynne stanie na szczycie z łopatką w ręku.
ale czy rzeczywiście cenniejsze?

bohater "scenografii" został postawiony przez autora przed wyborem
"najmniejszego zła".
najtrudniejszym wyborem z możliwych...
przyspieszająca półkula z człowiekem i nieuniknione, bezkresne piekło
dookoła...
obraz iście apokaliptyczny....

autor nie dał bohaterowi trzeciej drogi...
zmusił go do schowania się wewnątrz kulki, lub pozostania na szczycie, albo,
co jeszcze gorsze zsunięcia się bezpośrednio w czeluść...
własnoręcznie stworzył mu okrutny świat...
tycztomku, nie rób tak...

nawet w "tytusie, romku i atomku" - autor, czyli "Papcio chmiel" pojawia się
w niektórych momentach wewnątrz swojej własnej opowieści i zmienia losy
bohaterów na ich życzenie... wtedy gdy oni sami nie dają rady...
w życiu MUSI być podobnie i nawet nie dopuszaj do siebie myśli że jest
inaczej.

zrób to dla nas i popraw opowieść!
Zdrowko
Albert