Witam szanownych grupowiczów,

poprzednio zapytałem o chrzest i dziękuję za odpowiedzi.Już wiem, że raczej
nie powinno być problemów (tego w sumie się spodziewałem).

Teraz chciałbym zadać inne pytanie.

Tutaj lekkie wprowadzenie:
Ani ja ani żona nie wierzymy. Ślubu kościelnego nie mamy, choć jesteśmy
ochrzczeni i mamy bierzmowanie.
Księdza po kolędzie nie przyjmujemy i generalnie kościół to jest element,
który absolutnie nie istnieje w naszym życiu.

Ale

1. Osobiście miałem jednego znajomego, w podstawówce, który był
nieochrzczony. Pamiętam ile było nagabywania go, męczenia, łażenia,
dopytywania "ty nie wierzysz w Boga?!". Sprawa skończyła się chrztem w wieku
12 lat, oczywiście, nie dlatego, że rodzice zdecydowali się nagle ochrzcić
dziecko, ani też nie dlatego, że ten znajomy nagle uwierzył w boga
(późniejsza postawa tego dowiodła), jedynym motywem była presja otoczenia.

2. Do tego dojdą lekcje religii, już w przedszkolu (a w podstawówce 2
godziny!). Etyka - zastępstwo dla religii jak wiadomo nie istnieje.
Niestety, czego by nie powiedzieć o dzieciach, to są pod kątem jakiejkolwiek
odmienności straszne.
Chciałbym oszczędzić swojemu dziecku ewentualnych cierpień, nawet kosztem
swoich wartości.

3. Teściowa chyba zejdzie, jeśli nie ochrzcimy dziecka, ale to akurat
przeżyję ;)

Absolutnie jedynym powodem dla którego miałbym ochrzcić dziecko jest jego
dobro.
Nie chciałbym mu zgotować nieszczesliwego dzieciństwa.

Czy spodziewacie się, że za 7 lat traktowanie nieochrzczonego dziecka przez
inne dzieci w Polsce się zmieni?
Czy takich dzieci będzie więcej? Czy mój syn będzie jedynym nieochrzczonym
dzieckiem w klasie?

Pozdrawiam,
Tomasz Kociszewski