Witam;
potrzebuję sie wygadać, mogę??
Chyba muszę.
Mam powoli wszystkiego dość, życia, szukania pracy, liczenia pieniędzy, dzieci,
męża, psa, siebie i wogole wszystkiego. Wiem jutro będzie nowy dzień,ale będzie
on taki sam. Powoli brak mi sił na normalne życie, zżerają mnie wyrzuty
sumienie, że zwolniono mnie z pracy po urodzeniu Krzysia i przez to nasz
standard życiowy zmalał i to znacznie. Staram się oszczędzać, nie brakuje nam
jeszcze na chleb ale mnie brakuje sił na codzienną walkę z rzeczywistością.
Dzieci dorostają mają własne zdanie a ja nie mam siły kłócić się z 7-latką o
byle "pierdołę", nie mam już siły ćwiczyć z moim dzieckiem, nic mnie nie ciszy,
bo co ma mnie cieszyć?? może to ta pogoda za oknem?? może to ta jesien, ale ja
juz powoli nie mogę...
Chciałabym czasami tak rzucić to wszystko wcholerę i wyjechać gdzieś za granice
sama i zacząć wszystko od początku, wiem to egoistyczne, ale jestem z dziećmi
24 h na dobę nikt mnie w tym nie zastapi i codziennie to samo- sprzątanie,
gotowanie, spacer z Krzysiem, odbiór Karoli, obiad, lekcje, spacer, spanie i
cały czas te porządki, gdzie nie spojrze bałagan- brudne okna, choc myłam je 4
tygodnie temu, podłoga brudna choć 5 min. temu ją myłam i tak w kółko.
Mam dość!
Dzieki za wysłuchanie.
----
Magdalena


--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl