> Nie obnizajmy poziomu dyskusji, bo niedlugo na pl.sci.medycyna w watku
> dotyczacym Etyki lekarskiej doczekamy sie slynnego pytania: "Czy
> wszechmogacy Pan Bog moze stworzyc tak ciezki kamien, ktorego sam nie
moglby udzwignac" :-)

Proszę zwrócić uwagę na crossposting ;-) ta dyskusja toczy się także na
p.s.r.

Tym niemniej aby uczynić zadość temu stwierdzeniu chcę skierować wątek na
właściwe tory i nareszcie podyskutować o etyce lekarskiej, a nie tylko o
relatywiźmie moralnym Kościoła Katolickiego, który został juz w dyskusji
udowodniony.

Proponuję dwa problemy:

1. Jak świat światem zawsze wydawało mi się że źródła etyki lekarskiej
sięgają znacznie głębiej korzeniami w historię niż chrześcijaństwo. Lekarz
składa przysięgę Hipokratesa, a nie śluby kapłańskie. Czy nie jest błędem
"podpinanie" całej etyki lekarskiej pod etykę chrześcijańską ? Może etyka
lekarska jest nawet bardziej absolutna ze swoją zasadą primum non nocere ?
Ta ostatnia przynajmniej jest jasna i nie przechodzi aż takich zmian w
wyniku jej ciągłych reinterpretacji.

2. Ustawa o zawodzie lekarza nakazuje stosować dla ochrony życia pacjenta
wszystkich dostępnych i znanych współczesnej nauce środków. Na tym tle mam
wątpliwość - czy świadoma rezygnacja z części dostępnych metod
podtrzymywania życia nie jest de facto eutanazją w sensie biernym -
zaniechanie. Zgodnie z polskim systemem prawnym zaniechanie jest zrównane w
skutkach z działaniem. Od razu, zanim mi to ktoś wytknie, zastrzegę się że
nie chodzi o sytuację gdy nie stać nas na zakup sprzętu lub jest on z innych
względów niedostępny. Chodzi mi natomiast jak najbardziej o rezygnację
opisaną przez p. Kamila Umińskiego cyt:
"Analogicznie w sytuacjach granicznych dopuszczalne jest zaprzestanie
stosowania nadzwyczajnych środków leczniczych (np. resuscytacja) przy
jednoczesnym aplikowaniu środków zwyczajnych (np. analgetyki)."

Zapraszam do dyskusji nad powyższymi problemami

Pozdrawiam
Y&G