Przepraszam Cię,

Przyznaję, że byłam w stsunku do Ciebie złośliwa.
Wzbudziłaś we mnie wielką niechęć i odrazę to tym, jak - świadomie, cz też
nie - pastwiłaś się nad biedną Izą.
A Dziewczyna nawet nie mogła się bronić - bo Jej nie było.
I chciałam, żebyś poczuła na własnej skórze, jaką "przyjemnść" sprawiłaś
naszej poetce.
Nie uznaję Ciebie za... jak to okresliłaś "wredną sukę".
Przyznałam tylko rację temu, co sama o sobie napisałaś.
Nie ma ludzi z gruntu ani dobrych ani złych.
Nie wiem, dlaczego tak Dziewczynę potraktowałaś.
Odebrałam Ciebie jako złośliwą, zazdrosną, wredną babę, która karmi się
własną nienawiścią i jadem i po trupach idzie do celu i ma ogromną radość i
satysfakcję z każdej wbitej komuś szpili.
A im ktoś bardziej cierpi, tym bardziej się z tego śmiejesz.
Straszne!

Mam nadzieję, że się pomyliłam co do Ciebie, że tylko grasz taką twardą
sztukę (bo może musisz) - a w rzeczywistości jesteś sympatyczną, dającą się
lubić Dziewczyną.

Pozdrawiam
Magda