Magdulińska pisze:
> Przepraszam Cię,
>
> Przyznaję, że byłam w stsunku do Ciebie złośliwa.
> Wzbudziłaś we mnie wielką niechęć i odrazę to tym, jak - świadomie, cz też
> nie - pastwiłaś się nad biedną Izą.
> A Dziewczyna nawet nie mogła się bronić - bo Jej nie było.
> I chciałam, żebyś poczuła na własnej skórze, jaką "przyjemnść" sprawiłaś
> naszej poetce.
> Nie uznaję Ciebie za... jak to okresliłaś "wredną sukę".
> Przyznałam tylko rację temu, co sama o sobie napisałaś.
> Nie ma ludzi z gruntu ani dobrych ani złych.
> Nie wiem, dlaczego tak Dziewczynę potraktowałaś.
> Odebrałam Ciebie jako złośliwą, zazdrosną, wredną babę, która karmi się
> własną nienawiścią i jadem i po trupach idzie do celu i ma ogromną radość i
> satysfakcję z każdej wbitej komuś szpili.
> A im ktoś bardziej cierpi, tym bardziej się z tego śmiejesz.
> Straszne!
>
> Mam nadzieję, że się pomyliłam co do Ciebie, że tylko grasz taką twardą
> sztukę (bo może musisz) - a w rzeczywistości jesteś sympatyczną, dającą się
> lubić Dziewczyną.

Nie mogę się oprzeć wrażeniu, że napisałaś to wszystko, ponieważ nie
zlinczowano mnie publicznie i przyjęta przez Ciebie teraz postawa jest
zwyczajnie wygodna.
Nie obraziłaś mnie, więc nie masz mnie za co przepraszać.

--

Paulinka