Być może to nie ta grupa, chociaż.....to była prawie rodzina....
Może ktoś mi powie (najlepiej jakiś mężczyzna:) co odbiło naszemu
wieloletniemu kumplowi....razem z mężem trudno nam uwierzyć w to, co się
stało, w życiu by nam nie przyszedł do głowy taki scenariusz.
Ale po kolei. Mąż miał w liceum kilku dobrych kolegów, do dziś (mimo, że
minęło 11 lat od ukończenia szkoły) spotykają się przy każdej możliwej
okazji. Wśród nich ...nazwijmy go ....N.

N od liceum miał zawsze spore powodzenie u dziewczyn, co kilka miesięcy
widzieliśmy go z inną. Do czasu, aż w wieku 23 lat poznał...niech będzie D.
Miała ona wówczas lat niespełna 17, początkowo potraktowaliśmy ją jako nową
muzę N, ale znajomość trwała i trwała, było to zupełnie niepodobne do N. Po
pięciu latach wszyscy traktowaliśmy ich jak małżeństwo, było oczywiste, że
jeśli się spotkamy, to N zawsze będzie z D, jak groszek z marchewką;)
Ich rodziny bardzo się polubiły, matka N traktowała D jak własną córkę,
wspólnie obchodzili święta rodzinne. Było ustalone, że gdy D skończy studia
kupią małe mieszkanko i pobiorą się. I wszystko byłoby jak w bajce....aż do
dnia, gdy D szukając czegoś w telefonie brata N znalazła sms autorstwa
swojego ukochanego, w którym informował on brata, że niebawem zostanie
ojcem..... a najbardziej zaskakujące jest to, że matką wcale nie będzie
D....

Trudno mi nawet wyobrazić sobie, co ta dziewczyna czuła w tej chwili....za
trzy dni miała obronę pracy magisterskiej, już było upatrzone to mieszkanko,
tylko jakoś o ślubie N mówił ostatnio bardzo niechętnie. Ciąg dalszy łatwy
do przewidzenia - zerwanie wszelkich kontaktów.

My o całej sprawie dowiedzieliśmy się na ślubie innego kolegi, na który N
przyszedł już sam, co nasz bardzo zdziwiło. Powiedział, co się stało.
W pracy poznał pewną atrakcyjną kobietę, dwa tygodnie (w grudniu) mieli
"romans" (dużo powiedziane), po czym rozstali się pokojowo, bo oboje
stwierdzili, że to jednak nie to.....sęk w tym, że trzy tygodnie później
test ciążowy pokazał wynik dodatni.... Swojej wieloletniej narzeczonej nie
pisnął rzecz jasna słówka ani o "przygodzie", ani o jej konsekwencjach.

Milczał przez prawie siedem miesięcy(!), dalej jakby nigdy nic będąc z D.
Miał powiedzieć po obronie pracy magisterskiej, aby D zanadto się nie
zdenerwowała i nie zawaliła studiów. Jak pisałam - dowiedziała się trzy dni
przed....

Byłam w ciężkim szoku, pytałam się, co mu odbiło. Powiedział rozbrajająco,
że ....nie wie. Przez siedem lat nigdy nie zdradził D, powiedział to
szczerze. Ta dziewczyna jak sam stwierdził - nie dorastała do pięt D pod
jakimkolwiek względem. On po prostu nie wie....
Będzie płacił alimenty, o związaniu się z "przygodą" nie ma mowy, przecież
on jej wcale nie zna! Ona też tego nie chce z tego samego powodu.

Dodam, że D jest fantastyczną dziewczyną, tak mówi każdy, kto ją zna (mój
mąż również, a ja wcale nie jestem zazdrosna:)
Nieprzeciętnie ładna, zgrabna, nie ma faceta, który by się za nią nie
obejrzał. Przy tym zero próżności, czy zadzierania nosa. Wrażliwa,
inteligentna, bardzo lubiana, świetne podejście do dzieci:)
przeżyła z N siedem lat, można powiedzieć, że dojrzewała przy nim (poznał
ją, gdy była młodziutka). Nigdy go nie zdradziła, a zapewniam, że przy jej
walorach (nie tylko fizycznych) mogłaby takich N mieć na pęczki.

Gdzie ten facet miał głowę????????????????? Jest to dla nas tak niepojęte,
zupełnie jak z nędznego romansidła. Zmarnował D najlepsze lata młodości,
trudno jej będzie po takim doświadczeniu uwierzyć innemu mężczyźnie. Matka
jego dziecka też ma o czym myśleć, a dziecko...

Jego w sumie też mi szkoda, choć przyznam, że mam uczucia
ambiwalentne...miałabym ochotę dać mu lanie jak szczeniakowi, bo też jak
szczeniak się zachował. On oczywiście nie wie, co mu wtedy odbiło, marzy,
aby D wróciła do niego. Szkoda, że rozumek wrócił trochę za późno.

Zupełnie nie jestem w stanie zrozumieć tego, co się stało - może ktoś mi
rozjaśni?