Tyle się mówi o odpowiednim makijażu oczu, o unikaniu stresu, o niepotrzebnym
napięciu skóry które postarza i o masażu odprężającym twarzy, a przecież, tak
jak w "Dziadach" ja wierzę, że kobieta nie będzie prawdziwie piękna, jeśli
czegoś nie przeżyje, nie odczuje, nie zapłacze, nie będzie nigdy cierpieć. Nie
mam tu na myśli tragedii, które powalą każdego ale jakże często uciekamy w
obojętność i to muskanie siebie nie przeżywając rzeczywistości wokół nas
intensywniej, barwniej, mocniej.
Tyle można zrobić dla urody. Polecam stronę www.awfullplasticsurgery.com albo
http://www.m90.org/paparazzi/ . Tam się można napatrzeć do bólu i stwierdzić
na koniec, że właściwie piękna nie kupi się za żadną cenę:żadne pieniądze
pozwalające podnieść biust, powiększyć usta, wybielić lub opalić ciało, napiąć
skórę na policzkach, zmniejszyć nos nie sprawią że staniemy się piękne.Nie ma
mowy. Im bardziej jesteśmy zachłanne na piękno, na zachwyt innych nad nami,
tym więcej tracimy z życia prawdziwego. I ja nie jestem lepsza.
Jaka uroda może równać się z powalającym pięknem poranka w Norwegii w
październiku? Jaka kobieca twarz może być piękna i niewzruszona jednocześnie
na komplementy? Pewnie jest gdzieś ukryta. I na pewno wyśmiałaby propozycję
zostania modelką.
No tak, idealistka ze mnie, ale pofilozofować można.:)))

--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl