Użytkownik Marynatka <m...@f...net> w wiadomości do grup dyskusyjnych
napisał:e...@4...com..
.

> >Natomiast studiuje psychologie kliniczna i
> >mniej wiecej wiem czego najbardziej brakuje dzieciom w dzisiejszych
czasach.
> >I uwierz mi, ze nie brakuje im TYLKO zaanagazowania rodzicow w ich zycie.
> >Brakuje im zapoznania sie ze stresem dnia codziennego,
>
> Znaczy w jakim wieku dziecko mam poddawać "stresom dnia codziennego"?
> I w jaki sposób dawkę stresu mu dostarczyć?
> Jak wyliczyć odpowiednią dawkę stresu?

Nie chronic. Jesli cos narozrabia, to niech samo upora sie z naprawieniem
tego co sie stalo. Musi sie zastanawic nad tym co sie stalo, a mamusia ktora
leci od razu i albo urzadza awanture, albo glaszcze dziecko po glowce i
mowi: nic sie nie stalo, nie daje mozliwosci przemyslenia sprawy.

Wymagac samodzielnosci i pomagac w uzyskaniu jej. I nie mowie tylko o
siusianiu do nocnika. Wiecie jakim przezyciem jest dla dziecka, np
2-letniego mozliwosc wyboru miedzy zielonymi ogrodniczkami a fioletowymi
jeansami?? To pierwsze kroki do samodzielnosci.

Ale z samodzielnoscia i podejmowaniem decyzji wiaze sie ponoszenie
odpowiedzialnosci. Wybierze zielone ogrodniczki, OK. Ale nie ma przebacz,
chodzi w zielonych. Poprosi o kisiel na podwieczorek, bedzie kisiel, jesli
nie zje, to do kolacji nie ma jedzenia.

Ogolnie jestem przeciwna biciu dzieci, choc zdarzaja sie sytuacje, gdy nie
widze innego wyjscia niz dac klapsa. Ale stosuje kary. Nie wychodzenie na
plac zabaw, brak czegos slodkiego, odciecie od dobranocki.

Wszystkie uczucia, ktore wiaza sie z powyzszymi sytuacjami sa roznymi
rodzajami stresu.

> > brakuje codziennych
> >obowiazkow,
>
> Nie znam rdziców którzy od małego nie dajądzieciom jakichś obowiązków.
> Mój ma prawie 17 miesięcy i jeden obowiązek - po zabawie, przed snem
> sprząta zabawki.
> Oczywiście nie sam tylko razem z nami ale bardzo dobrze wie, że gdy
> nadchodzi pora spania trzeba zaberaćsięza układanie zabawek.

Hmm... Ja sprzatalam z dziecmi na poczatku, zeby pokazac, pozniej musialy
robic to same.

> > brakuje "obycia" w spoleczenstwie.
>
> w jaki sposób mam dziecko "obywać" w społeczeństwie?
> Bo takie górnolotne teksty niewiele mi mówią. Konkrety proszę.

Slowa: dziekuje, poprosze, przepraszam. Umiejetnosc powstrzymania sie przed
przerywaniem doroslym czy rowiesnikom. Umiejetnosc czekania na swoja kolej,
itp. Tego mozna uczyc w domu, oczywiscie, natomiast jest roznica miedzy
domem a np. autobusem, czy restauracja. Zwlaszcza dla dziecka ta roznica
jest olbrzymia.

Kania
--
Priv tylko na priva