Użytkownik "Agati(Aga)" <a...@w...pl> napisał w wiadomości
news:b13ngl$pfm$1@SunSITE.icm.edu.pl...
> > [...] chyba można ze sporym prawdopodobieństwem założyć,
> > że mniej więcej tego właśnie oczekuje, nie? :)
> ....................
> [...]
> Ty oczekujesz słów, dopominasz sie o nie, i co jezeli
> nie otrzymasz ich [...]

No cóż, będzie mi przykro. Niemniej jednak powyższe było
kontrargumentem dla Twojej tezy, że "Tak naprawde to nigdy
niewiadomo, czego oczekuje ta druga połowa". Niniejszym obalonej
:)

> [...]
> to takie roszczeniowe, nalezy mi sie i czesc...

Nie, skąd. To raczej żartobliwe. Ale w głębszym sensie - owszem,
uważam, że każdemu z partnerów "należy się" od drugiego
wszystko, co może mu sprawić przyjemność, a nie wymaga od
drugiej osoby zaprzeczenia sobie, swojej osobowości, swoim
zasadom. Na przykładzie przyziemnym: szczerze i organicznie
nienawidzę robić kotletów schabowych, a TŻ je uwielbia, więc raz
na jakiś czas "poświęcam się" i robię mu ten koszmarny
"konkretny kawałek mięsa, a nie ciągle zielenina". Jeszcze mi od
tego nigdy nic z głowy nie spadło :) Niemniej jednak równie
szczerze i organicznie nienawidzę pająków i gdyby TŻ się
upierał, że chce sobie takiego zahodować, to byłoby niedobrze.
Kwestia rozstrzygnięcia, na co można się zdobyć, a co nie
podlega dyskusji. Założenie a priori "nie będę tego robić, bo
nie lubię, koniec, kropka" to egoizm i pójście na łatwiznę.

> [...] takie roszczenie sobie prawa do tego co i jak ma
> mi powiedziec, moj ukochany, to raczej nie partnerstwo...

Oczywiście. Przez partnerstwo rozumiem raczej zdolność do
wypracowania przez oboje partnerów kompromisu. Oboje. Bo
przecież stwierdzenie "Twoje potrzeby są sprzeczne z moimi
upodobaniami, w związku z czym nie będą realizowane, koniec
dyskusji" to tym bardziej nie partnerstwo, prawda?

> [...] Pragnę, zeby nie myslał, ze MUSI, tylko zeby CHCIAŁ.

Oczywiście. Niemniej jednak jestem zdania, że w większości
podobnych do opisanego przypadków da się faceta przekonać, że
chce. Z takich lub innych względów - jeśli nie dlatego, że
odczuwa naglącą potrzebę zwokalizowania swoich uczuć, to może
chociaż dlatego, że zdaje sobie sprawę, że dziewczynie to sprawi
radość.

> [...]sytuacje, w której ktos ma kłopoty
> z wyrazaniem miłosci słowami.
> W takiej sytuacji, zmuszany do wiecznego "kadzenia",
> daje to, czego w sumie dac nie chce.

Oczywiście. W takiej sytuacji najłatwiej jest powiedzieć "nie
będę tego robić, bo nie lubię, nie umiem, nie chcę". Mnie
wychowano według starożytnych kanonów, zawierających m. in.
pojęcie "praca nad sobą". Są pewne rzeczy, których człowiek dla
drugiego człowieka nie zrobi i nawet nie powinien - ostatecznie
mąż/partner/TŻ to nie plastelina, którą ugniatamy sobie w
foremce swoich oczekiwań. Ale czasem warto spróbować wystawić
pasującą do foremki partnera wypustkę :)

> [...]chodziło mi, o takie roszczeniowe
> stawianie sprawy - ja pragne, wiec Ty mi rob

A zauważyłaś, że optujesz za identyczną, tylko odwróconą,
postawą - ja nie dam, więc ty nie chciej?

> - dostajesz "palec, a potem
> chcesz cała reke", ale nie zwracasz uwagi, ze ktos
> moze nie chce tyle dawac.

No i tu jest własnie miejsce na kompromis. Ostatecznie między
"wcale" a "tyle" mieści się cała gama "trochę".

Pozdrawiam
--
Hanka Skwarczyńska
i kotek Behemotek
KOTY. KOTY SĄ MIŁE