Chiron wrote:
>>>> Tak naprawdę- to wszystko jest chłamem. Cudowne technologie,
>>>> prawda? Można polecieć na księżyc, niedługo na Marsa (czytałem o
>>>> realnym projekcie w tym 20 leciu). Możemy robić różne rzeczy,
>>>> które nawet nasi ojcowie uznali by za kompletną fantazję.
>>>> A teraz proszę, abyś mi udowodnił, że to nie zwykły chłam. Ot-
>>>> wystarczy, że napiszesz mi, jak bardzo dzięki temu szaleńczemu
>>>> pędowi rozwoju technicznego zaprzyjaźnilismy się z drugim
>>>> człowiekiem? Ilu ludzi dzięki tym wspaniałościom zdołaliśmy lepiej
>>>> poznać? Ilu pokochać? Do ilu po prostu bardziej się zbliżyliśmy?
>>>> Ilu rodziców dzięki tej technice jest bliżej swoich dzieci? A
>>>> bliżej siebie? Dzięki jakiej technice staliśmy się bardziej
>>>> otwarci na innych? Bardziej honorowi? Słowniejsi? Czulsi?
>>>> Proszę Cię o konkretne przykłady.

>>> Konkretne przykłady w innym poście, a w tym dygresja:

>>> Technologia to jest narzędzie. Narzędzie jest amoralne, dopiero
>>> kontekst jego użycia decyduje o tym czy jest dobre, czy złe. Dlatego
>>> tego typu pytania jak twoje uważam za chybione.

>>> Śmieszą mnie trochę ludzie, którzy utyskują nad telewizją,
>>> internetem i innymi nowoczesnymi technologiami, bo to znaczy, że
>>> chyba nie do końca umieją z nich właściwie korzystać...

>> No więc właśnie. W wielu domach stoi fortepian, pianino. Jedni na nim
>> sobie
>> tylko brzdąkają, a są też tacy, którzy zdobywają sobie sympatie wielu
>> dzięki
>> temu instrumentowi. Podobnie jest z telefonem i z komputerem. Moja
>> sędziwa teściowa nie zabiera ze sobą komórki, kiedy wychodzi z domu,
>> bo jest przezorna i nie chce jej zgubuć. ;)

> Cały czas tłumaczę tu własciwie jedną sprawę- spróbuję raz jeszcze:
> możesz wymienić sporo fajnych spraw, które masz dzięki technologii.
> treneR napisał o telefonach do żony. Są ludzie, którzy mieszkają od
> siebie daleko- i łagodzą swoją tęsknotę poprzez codzienne siedzenie
> na SKYPE. Jednak generalnie- ogół zaczyna traktować to wszystko nie
> jako narzędzia do łagodzenia tęsknoty-
> ale_zamiast_prawdziwych_relacji_międzyludzkich. Po co odwiedzać
> daleko mieszkającą babcię- przecież ona tak często siedzi na SKYPE?
> No i co z tego, że się matki nie widziało już kilka lat, skoro często
> dzwonimy na komórę do niej? Po co wysilać się dla kogoś, poświęcać
> czas na umocnienie relacji- i np wymyślić dla niego (tylko dla niego)
> piękną kartkę świąteczną- skoro można ściągnąć z sieci oryginalnego
> SMS, opcje- wyślij do grupy osób- i już mamy życzenia świąteczne z
> głowy? Stąd moje pytanie- czy warto? No i po dyskusji z Tobą na ten
> temat-
> kolejne: czy naprawdę Twoje relacje z ludźmi są takie płytkie, jak to
> opisujesz- a Ciebie to zadowala?

Naprawdę nie wiem, co ma piernik do wiatraka. Potrzeba fizycznej bliskości w
przyjaźniach, miłościach, znajomościach ma miejsce u człowieka niezależnie
od środków komunikacji. Wymieniasz jakieś patologie, które może stanowią
jakiś margines społeczny, więc nie rozciągałbyś tego może na ogół
użytkowników nowej technologii. Jakiś czarny scenariusz, uważam, rysujesz.
Może warto byłoby posłuchać trena i popatrzeć na świat przez różowe okulary.
Takie okulary, które zakładasz, żeby popatrzeć na Ikselkę.

--
pozdrawiam
michał