Hanka Skwarczyńska pisze:
> Użytkownik "Paulinka" <paulinka503@precz_ze_spamem.wp.pl> napisał w
> wiadomości news:fkc135$mfr$1@atlantis.news.tpi.pl...
>> Pytanie.
>> Niepraktykujący katolik chrzci dziecko, jest sens czy nie bardzo.
>> Stanęłam przed tym dylematem. Dla mnie to hipokryzja, ale rodzina
>> bardzo ciśnie.
>
>
> Skoro niepraktykujący, ale jednak katolik, to zakładam, że sam fakt
> ochrzczenia Ci nie wadzi. Się spytaj cisnącej rodziny, kto będzie
> chrzestnym. Się spytaj chrzestnych, czy są gotowi _faktycznie_ wziąć na
> plecy uczenie Twojego dziecka paciorka, prowadzanie co tydzień na mszę,
> przygotowanie do Komunii i ogólnie tzw. wychowanie w wierze - bo, jak
> sądzę, Ty jako niepraktykująca robić tego nie będziesz. Się spytaj
> chrzestnych i rodziny też, w jaki sposób zamierzają, wychowując dziecko
> w wierze, wyjaśnić mu, że jego matka nie praktykuje, nie sugerując
> jednocześnie, że z tego powodu rzeczona matka wyląduje na dnie
> dziewiątego kręgu piekielnego. Jeśli odpowiedzi Cię usatysfakcjonują,
> ochrzcij.

I myślę, że tu jest pies pogrzebany, bo żadna z osób, którym tak bardzo
zależy na chrzcie dziecka najprawdopodobniej nigdy świadomie nie
podchodziła do swojej wiary. Po prostu jesteś katolikiem= musisz
ochrzcić dziecko. W niedzielę do kościoła obowiązkowo, ale czy
ktokolwiek zastanowił się nad sensem kazania?


> Generalnie chodzi o obczajenie, czy cisnąca rodzina ciśnie z
> powodu wstydu przed sąsiadami i księdzem na kolędzie oraz mętnej
> perspektywy późniejszych szykan w szkole, czy faktycznie zależy im na
> tym, żeby Twoje dziecko należało do Kościoła.

Wstyd, szykany raczej nie bardzo, bo to nie jest zaścianek umysłowy.
Tutaj bardziej chodzi o to, że chyba zostanę jedyną osobą w rodzinie,
która nie ochrzciła dzieci i dla nich to coś niepojętego i
niezrozumiałego, moje argumenty trafiają niestety w próżnię.

--

Paulinka

Najlepiej podstawiają nogi karły, to ich strefa.

S.J.Lec