Użytkownik "Marzena" <m...@o...pl> napisał w wiadomości
news:slrncmt9jv.atf.marzenka-nospam@rotfl.linux.krak
ow.pl...
> Witajcie,
> Borykam się z problemem jak oduczyć męża mówienia niektórych rzeczy
> rodzicom (jego). Może ktoś z grupowiczów miał podobne problemy i podzieli
> się radami?

Przepraszam ale może Ty powiesz im o następnym zakupie, z radością i jak
zaczną narzekać
poinformujesz ich że takiej odpowiedzi się spodziewałaś, ale się tym nie
martwisz bo już przywykłaś.

> Sedno problemu leży w tym, że jeżeli chcemy coś unowocześnić w domu (kupić
> łózko nowe, pomalować ściany, cokolwiek można sobie tutaj wpisać) - razem
> to planujemy.

To wspaniałe uczucie.

> Nie będę ukrywać, że jesteśmy na tzw. dorobku i na wiele rzeczy nas nie
stać
> od ręki. Dlatego każdy nasz zakup jest przemyślany, odkładamy na to
> pieniądze i w końcu kupujemy - bardzo się z zakupu ciesząc.

I bardzo dobrze, po to się kupuje coś nowego aby sie cieszyć.


> Problem leży w tym, że ja jestem zwolenniczką nie mówienia nic teściom o
> naszych planach. Męża niestety radośc rozpiera i się im chwali - co
> powoduje drobne zgrzyty - które im jest ich więcej zaczynają być dla mnie
> uciążliwe.

Więc może tak jak pisałem wyżej zmień tę swoją niechęć, a prawdopodobnie
spowoduję tę pewną konsternację gdyż:

1. To Twój mąż będzie obserwatorem reakcji jego rodziców i może zauważy
niestosowność ich uwag.
2. Nie będziesz z mężem toczyła kolejnego sporu w tak miłej chwilę
3. Dasz radość teściom bo przecież na coś sobie muszą ponarzekać.


> Bo nie byłoby nic dziwnego w tym ,że syn chwali się rodzicom, że planujemy
> kolejny zakup do mieszkania, gdyby Ci rodzice jakoś normalnie reagowali.

Och to taki zwyczaj że starych czasów. Ponarzekać.


> Ale oni niestety nie reagują normalnie tylko - utyskują, zrzędzą, jęczą (a
> po co Wam to? nie wystarczy Wam to co macie? bla bla bla...)

Wiemy wiemy

> Ogólnie rzecz ujmując - jest mi to obojętne co oni o tym myslą - niepokoi
> mnie tylko to co przeżywa mąż, a skutkiem tego ja.

Tym bardziej przejmij płaczkę i niezapomnij o uśmiechu po "miłych" słowach
teściów.

> Bo on po wysłuchaniu kolejnej litani, że coś nam jest niepotrzebne itp.,
> traci dobry nastrój, jest mrukliwy.

Chcę pochwalić się mami jaki jest samodzieclny i dostaje po głowie, trudno
mu się dziwic.


> A to właśnie działa na mnie jak płachta na byka - nic mnie bardziej nie
> wkurza jak to, gdy mój mąż traci nastrój, jest mrukliwy i rozżalony.

Więc może tym razem będzie inaczej.

> Odbija się to na moim nastroju, nie mam chęci się do niego odzywać i
> najchętniej wykopałabym go z domu - do czasu, aż przestanie się tak
> zachowywać.

Szkoda życia.

> No i zaczynają się kwasy - on mrukliwy a ja na niego burczę, że po co
mówił
> rodzicom - co planujemy kupić - skoro świetnie wie, jak to się skończy.

Nie burcz więcej on nie ma wpływu na to ż ekocha rodziców
a oni że system ich tak nauczył.

> Po prostu opadają mi ręce - czy każdy facet jest taki oporny w zrozumieniu
> takiej łatwej rzeczy jak to, że: jeśli zrzędzą - to nie należy im nic
> mówić?

Wiesz ja jestem podobny, jak mnie pytają o to czy tamto
ile coś kosztuje odpowiadam choć wiem że nie obędzie siebez komentarzy
jestem na nie przygotowany w tym cała sztuka.

> I tak jest ze wszystkim - od głupotek - po duże zakupy.

Oni jak myslę odkładają na później.

> Nawet jak w tamtum roku na Wigilię kupiliśmy żywe drzewko (co było moim
> marzeniem przez całe życie - zapach choinki w święta, pierniczki i te
> sprawy...), to zrzędzili, że będziemy mieli igły w dywanie.

Może chcieli dobrze.

> Kolejnym ich
> argumentem było to, że jak kupimy sztuczną to będzie na kilka lat, a tak
to
> kupowanie choinki co roku wyjdzie nam drożej.
> Przecież nie siedzimy im w kieszeni, od początku utrzymujemy się sami -
> więc dlaczego tak jęczą?

Naprawdę nic z tym nie zrobisz.

> No....to z siebie wyrzuciłam(odważyłam się, bo zbieram się do napisania
> listu na grupę już 4 miesiące), to co nie gniotło bardzo przez długi czas.

Bardzo mi miło

> Czy ktoś ma pomysły jak załatwić sprawę z mężem aby trzymał przysłowiową
> "gębę na kłódkę"?

Jakis tam mam.

> A jeśli komuś przyszło na myśl, czemu teściowie tak się zachowywują
> (krytykując każdy nasz pomysł - nie tylko dotyczące zakupów, ale planów
> wakacyjnych itp) - to wdzięczna będę za uświadomienie mi tego.
> Bo ja tego chyba nie umiem zrzumieć - dlaczego ludzie tak postępują?

Wiesz wiesz

Pozdrawiam

Jacek