Użytkownik wrote:
> Witam

> Cierpię na pewną przypadłość - podobno często "włącza" mi się
> mentorski ton, a to podobno mocno zniechęca wszelakich rozmówców
> (chyba że sytuacja jest wyjątkowo poważna).

> Generalnie lubię sam rozgryzać problemy psychologiczne, obserwować
> zachowania, wyciągać wnioski itp, natomiast w tym przypadku jestem
> póki co bezradny. Bo nie wiem, czy "mentorski ton" to sposób w jaki
> się mówi (tak by wynikało z nazwy), czy CO się mówi (tak by
> wynikało z ripost na forach internetowych).

> W jednym i w drugim przypadku chciałbym zapytać - jak się tego
> cholerstwa pozbyć. Nie chcę żeby ludzie na mój widok mówili "o, to
> ten mentor!" :)

Mogę Ci to wytłumaczyć tylko tonem mentorskim. ;)
Sposób wysławiania się jest najważniejszy w oddziaływaniu nie tylko na
interlokutora ale także i na siebie samego w czasie wymiany zdań.
Tymczasem używane słownictwo i budowa zdań jest, niedoskonałym
wprawdzie, ale jednak ściśle związanym elementem obrazującym sposob
Twojego myślenia. To taka Twoja wizytówka.
Żeby zmienić wydźwięk tej wizytówki, trzeba zmienić słownictwo. Żeby
zmienić słownictwo, trzeba zmienć sposób myślenia. Mozesz ćwiczyć i
jedno i drugie z dobrym efektem. Zmiana słownictwa wpływa na zmianę
sposobu myślenia i odwrotnie: zmiana sposobu myślenia wpływa na zmianę
słownictwa. To działa interaktywnie.
Zmiana sposobu myślenia w tym przypadku (podejrzewam) sprowadzałaby
się do założenia, że kiedy podejmujesz z kimkolwiek jakiś temat, to
nie Ty, ale ten ktoś jest mądrzejszy od Ciebie. Niech to będzie taka
wiara w to, że przecież istotnie tak może być. Aby to wyrazić, musisz
użyć innych słów i innych zdań.
Na przykład zamiast: "Co Ty mi tu pierdolisz, sfrustrowany geniuszu!"
mówisz: "Szanuję twoją wiedzę i twoje zdanie, ale nie mogę się z tobą
zgodzić w tej kwestii"... :D
Oba zdania znaczą to samo w przekazywanej treści, ale to drugie nie ma
negatywnego ładunku emocjonalnego i nie przenosi rozmówcy informacji
typu "ja wiem (naj)lepiej"

--
pozdrawiam
michał