> Aniu, ja się właściwie z dużą ilością myśli, które spisałaś zgadzam. A
> resztę oczywiście akceptuję jako Twój pukt widzenia. Aha - i znów piszę
> ogólnie, a nie w odniesieniu do Edyci czy MKA.

Ok. Dziekuje :-)

> I dlatego myślę, że umiałabym odróżnić inny moment "ewolucyjny"
> uczucia w związku od wygaśnięcia miłości.

Rozumiem. Do przeszkod na drodze zycia doliczyc mozna jeszcze naturalne,
takie jak choroby, codzienne zmeczenie, wychowywanie dzieci i czesty stres z
tym zwiazany, sinusoida seksualnosci kobiety w okresie przybywania
potomstwa, czyli czynniki, na ktore jeszcze czekasz. Czasem zmeczenie jest
tak wielkie, ze przeslania logiczne myslenie. Oby takie chwile nastepowaly
jak najrzadziej.

>
> > Przeskok do innego gniazda to najczesciej tylko zamiana
> > jednych problemow na
> > inne,

> Aniu, a co jeśli w związku nie ma chęci rozwiązywania tych istniejących
> problemów? Jeśli nie czuje się już potrzeby ich przepracowywania? Jeśli
> - trywialnie mówiąc - nie czujesz, że łaczy Cię z Twoim partnerem nic,
> co dawałoby Ci siłę, natomiast pojawia się ktoś, kto tę siłę daje?

Wtedy nie nazywajmy tego zwiazkiem. Wtedy jest to romans, w ktorym
uczestniczy dwoje egoistow starajacych sie jak najwiecej brac od drugiej
strony, nic w zamian nie dajac. Zalozenie, ze odejde, jesli zacznie sie cos
psuc, z gory skazuje taki zwiazek na niepowodzenie.

> I wiesz Aniu, tak sobie myślę, że jedynie bardzo niedoświadczone
> nastolatki myślą, że zmiana partnera rozwiąże problemy. Wydaje mi się,
> że dorośli ludzie mający w dodatku świadomość, że im nie wyszło, i
> często umiejący wypunktować tego powody, nie są tak naiwni, by myśleć że
> z nowym partnerem problemów nie będzie.


Hm, chcialabym, aby tak bylo......

>
>
> > Moze w tym
> > szalonym wyscigu
> > za romansem za wszelka cene tkwi blad?
>
> Ależ ja nie mówię o "romansie"! Uważam po prostu, że związek powinno
> cementować nie tylko zaufanie, lojalność, przyjaźń, ale i miłość... Być
> może, że w wielu przypadkach bez owej (zwykłej, nie romantycznej)
> miłości da się obyć, przyjaźń i poczucie pewności wystarczą... Ale
> czasem nie. Ja nie wyobrażam sobie życia bez miłości.

Calkowita zgoda, przy zalozeniu, ze ludzie jako ogol sa madrzy, oczytani,
maja kompetencje socjalna, patrza dalej niz czubek wlasnego nosa.

>
> > Brak zaufania do
> > samego siebie, do
> > swojej gosnosci jako jednostki, brak poczucia pewnosci siebie, wieczne
> > poszukiwanie potwierdzenia urody, sexapealu, atrakcyjnosci?
> > Mysle, ze dajemy
> > sie zagonic w slepa uliczke.....
>
> Nie rozumiem :-(

Kami, czego nie rozumiesz? Tych "modnych" tendencji tak reklamowanych
wszedzie? Ze zawsze bedziemy mlodzi, piekni i zdrowi? Ze milosc nam sie
nalezy? Terroru konkursow pieknosci, terroru diet odchudzajacych? Terroru
idealu piekna lansowanego poprzez media? Splycenia wartosci rodziny?
Sprowadzenia morderstwa do poziomu zabiegu ginekologicznego? Uwazam, ze
kropla drazy skale, tyle ze w danej chwili efekty sa niewidoczne, pokaze je
dopiero czas.

> Aniu, mnie nie chodzi o udowadnianie czegokolwiek sobie czy komuś...
> (zdaje się, że to robią panowie w tzw. wieku średnim...?). Mnie chodzi o
> to, że dla mnie związek powinna cementować miłość... I nie mówię, że gdy
> z czasem zastąpi ją swego rodzaju mix miłość+przyjaźń z przewagą
> przyjaźni a nie romantyzmu i seksualnych uniesień, to należy związek
> rozpieprzyć i na siłę szukać ideału miłości. Ja mówię, że miłość może
> się wypalić nie zostawiając po sobie przyjaźni. I że ludzie mogąbyć
> nieszczęśliwi z tego powodu. I że nie rozumiem, czemu mieliby się godzić
> na to, żeby nieszczęśliwymi pozostawać, szczególnie gdy widzą szansę na
> szczęście.

Zgadzam sie. Ja wogole sie z toba zgadzam, jedyne, co tu pisze, to ciut inny
punkt widzenia, co nie zaprzecza twoim slowom. :-)


>
> > Ale to tak, jakby szczescie bylo jakims darem z zewnatrz, a nie owocem
> > codziennej, ciezkiej i mozolnej pracy....
>
> To jest bardzo ciężka praca. Ale czasem nie da się jej wykonać wspólnie.

Poniewaz obie strony musza chciec. Inaczej klapa.

>
> > Prawda. I to wlasnie jest kleska, nawet jesli zakonczona innym
> > zwiazkiem.....
>
> A tu się absolutnie nie zgadzam... Przepraszam, że tak osobiście, ale Ty
> jesteś po rozwodzie, prawda? Ale teraz jesteś szczęśliwą mężatką i
> mamą... Czy uważasz, że to klęska? Mimo wszystko?

Za kleske uwazam zakonczenie poprzedniego zwiazku. Bez wchodzenia w
szczegoly. Po prostu nie wyszlo, i to jest porazka.


Pozdrawiam

Ania