siwa pisze:
> Paulinka <paulinka503@precz_ze_spamem.wp.pl> napisał(a):
>
>> Nie żeby zaraz utrudniać, ale ja wychodzę z założenia, że 11-latek jest
>> pod stałą opieka kogoś dorosłego i nie musi mieć ze mną kontaktu tel.
>
> No więc mój nie był, odbierałam go z różnych miejsc, czasami się
> spóźniałam, czasami miał wyjść przed budynek, jak już podjechałam.
> No pewno, że dałoby się bez, ale komórka znacznie ułatwia nam życie.
> Ostatnio dziecko zapomniało, ja jechałam po nie w korkach pod PKiN i
> nieźle zmarzło. Nie musiało, gdyby miało telefon, bo bym kazała cofnąć
> się do pracowni fotograficznej.

Doświadczenie mi pewnie co nieco zweryfikuje.

>> non stop. Obserwuję wzmożone zjawisko używania telefonu w sytuacjach,
>> które są dla mnie absurdalne, np. robię zakupy w markecie, a tu się
>> panienka drze: " Mietek, to ile mam kupić tej mielonki 20 deko?"
> Zdarza mi się np. w markiecie zostawiać dziecko z telefonem w Empiku,
> a potem go wydzwaniać. Ok, mogę go szukać między regałami.

A niech Ci będzie parę razy się zgubiłam i tel. mi dupsko uratował:)

>> Może dlatego, mam takie zdanie na ten temat, ponieważ ja telefonu używam
>> wyłącznie do konkretów i nie lubię gadać o dupie Maryni, a przypuszczam,
>> że 11-latek może mieć jednak nieco odmienne zdanie na ten temat.
>
> Mój nie ma. Nie lubi dzwonić. Raz na czas (pól roku?) ładuję mu
> komórkę za circa 60 zł.

Być może młody po rodzicach odziedziczy dobre wzorce, ale po paru
miesiącach przedszkola, jak widzę kopiowanie stada nie wychodzi mu na dobre.

> Nie upieram sie, że to niezbędne, ale z mojego punktu widzenia
> niebywale wygodne. Mniej więcej jak z samochodem. Wygodniej mieć i
> umieć go prowadzić.

Fakt, ja ciągle obrywam, że nie mam prawka, bo 75% rzeczy bym mogła sama
załatwić, zamiast liczyć, że tż mnie podrzuci.


--

Paulinka

Najlepiej podstawiają nogi karły, to ich strefa.

S.J.Lec