Użytkownik "Dorota" <dorota@_PULAPKA_message.pl> napisał w wiadomości
news:45f7343a$1@news.home.net.pl...

Zacznę odpowiadać od pewnego filozoficznego stwierdzenia.
Zakładamy, że rodzic dla swojego dziecka chce jak najlepiej. W związku z tym
opierając się na wszystkich dostępnych danych podejmuje możliwie najlepszą
dla swojego dziecka w danej chwili decyzję. W związku z tym można przyjąć,
że każda decyzja rodzica jest tą najlepszą, chociaż patrząc z boku wydaje
się, że coś innego być może jest też dobre lub jeszcze lepsze. Gdyby rodzice
w danej chwili mogli spojrzeć z boku na swoją i dziecka sytuację być może
postąpiliby inaczej. Jednak to co potrafili zrobić w danej chwili na pewno
było najlepsze możliwe do zrobienia. Moja wypowiedź, być może krytyczna dla
ich decyzji jest taka dlatego, że patrzę na sytuację przez pryzmat moich
doświadczeń, mojej filozofii życiowej, moich danych, które dla nich w chwili
podejmowania decyzji nie były dostępne.
Podsumowując uważam, że decyzja o zmianie szkoły młodszej z sióstr była
najlepszą rzeczą jaką mogli zrobić dla nich rodzice, bo gdyby była jakaś
inna lepsza ich zdaniem, to postąpiliby inaczej.

> W domu ich nie porównywano, a przynajmniej starano sie - czesem trudno
> mieć tak samo zachwyconą minę na wieść o kolejnych wagarach czy innych
> szkolnych katastrofach, gdy druga opowiada o wystawach, nagrodach i
> piątkach. A zabronić opowiadania o sobie w towarzystwie siostry też sie
> nie da.
> Poszło też o koleżanki - okazało się, że starsza wcale nie jest otoczona
> wianuszkiem przyjaciółek, jak opowiadała, a koleżanki z jej klasy chętniej
> pogadają z młodszą niz z nią, która w sumie to sympatyczniejsza jest.
> Oprócz tego takie luźne gadki nauczycielek, typu: twoja siostra to się
> nie spóźnia/nie zapomina/lepiej sobie radzi itp. Siłą rzeczy część
> nauczycieli znała je obie.

Po prostu starsza została kiedyś wpisana w rolę tej gorszej, głupszej
brzydszej mniej sympatycznej i właśnie to trzeba zmienić.
Jak będziesz miała okazję to możesz pomóc starszej uwierzyć, że taka nie
jest. Trzeba po prostu zacząć dostrzegać to w czym jest dobra (i być może
lepsza od siostry) i za to ją chwalić (bez zaznaczania w jakikolwiek sposób
uwagi na siostrę w tej wypowiedzi).

> O ile wiem, to właśnie w poradni podsunęli takie rozwiązanie. Starsza tam
> chodziła jak zaczęły się kłopoty, a broniła sie przed psychologiem
> straszliwie, twierdziła, że robia z niej wariatkę itp.

A czy rodzice chodzili jednocześnie na terapię rodzinną? Bo wiesz, wcale się
jej nie dziwię, że uważała, że robili z niej wariatkę... Dziecko jest
dokładnie takie jak rodzice je wychowują, więc to nie ona powinna chodzić do
psychologa, a jej rodzice, żeby wiedzieli jak z nią postępować. Być może
oczywiście, że dziewczynka tez potrzebowała interwencji psychologa, ale w
drugiej kolejności.

> A te kłopoty to konsekwencja wcześniejszych problemów porównawczych.
> Młodsza zawsze działała na nią jak płachta na byka. Oprócz tego, że
> zdolniejsza, jest wyraźnie ładniejsza i szczuplejsza, i sprawniejsza i
> pełna energii, wszędzie chwalona, znosi ciągle nagrody.

Zobacz sama jak je właśnie wartościujesz... Porównujesz... To nie są
wcześniejsze problemy porównawcze - jak napisałaś - to trwa.

> Gdy miały po 9, 10 lat byliśmy razem w górach z dziesięć dni. Gdy były
> razem było koszmarnie, starsza spięta, nadęta, złośliwa, czepiała się
> siostry i z rozpędu wszystkich, młoda tylko wzruszała ramionami, gdy
> robiliśmy wycieczki w podgrupach umiała się wyluzować i było OK, a
> właściwie prawie OK, bo zawsze w tle były te wcześniejsze zachowania.

No i jeszcze to charakterystyczne słówko zawsze... Nawet jak coś jest akurat
dobrze, to jednak "zawsze" jest źle...


--
Pozdrawiam
Joanna (syn Michał 20 lat, córka Anna 18 lat)
http://jduszczynska.republika.pl/