Nie ma sposobu zeby rozwod rodzicow nie zrobil w jego sercu rany.
Chcecie sie rozwiesc -wasza decyzja (chociaz tak naprawde to chyba nie
podjeta i jakas dziwna ze wzgledu na "czasowość")
ale nie myslcie ze dziecko to "zrozumie" . Nie, nie zrozumie, bedzie je cala
sytuacja bolala, bedzie zagubione. a wasze "tłumaczenia" będą tylko
powodowaly spychanie jego uczuc tak zeby pasowac do swiata.
Nie wytłumaczycie mu nic po prostu chlopak jest za mały. Caly swiat malego
dziecka sprowadza sie do wspolnego zycia z rodzicami plus kilka spotkan z
rowiesnikami. A teraz ten swiat sie zawali.

Jesli juz to chyba lepiej zeby dziecko mieszkalo z jednym z rodzicow.
INaczej co tydzien bedzie przezywac rozdarcie (a moze jednak rodzice sie
zejda razem?) Po pewnym czasie i tak zrozumie ze sytuaji nie da sie zmienic
no chyba ze ono widzi szqanse ktorej wy nie widzicie.

A tak w ogole to polska klasyka -dziecko z matka a ojciec "znika z domu".
Dla dziecka kontak z ta sama płcią jest podstawą identyfikacji, nie ma sie
co oszukiwac bez bliskiego kontaktu z facetem chlopakowi bedzie trudno
dojrzec a jesli matka jest dominujaca to ma przesrane.

ps. "chcemy zobaczyc jak bedzie osobno"

Decyzje tezba podjąć -staramy sie naprawiac albo rzucamy w cholere.
Oczywiscie trudno sie zdecydowac ale skoro trudno to moze warto starac sie
cos w malzenstwie naprawic.
Gdyby sytuacja byla beznadziejna oboje byscie byli pewni rozwodu a tak to
raczej nie wiecie po prostu co robic.

Dziecko bedzie ciagle sie meczylo nadzieja bo wy nie potraficie podjac
decyzji.