X-No-Archive:yes
W wiadomości <news:envkpn$bj2$1@atlantis.news.tpi.pl>
Agnieszka <a...@z...pl> pisze:

> Trzeba mieć pecha.

To załóż, że taśmy przydadzą się właśnie takiemu pechowemu ojcu i jego
pechowemu dziecku, a nie_każdemu_ojcu i_każdemu_dziecku.
Teraz pasuje?

> Hehehe. Dziecko nie będzie miało możliwości poznania _obiektywnie_
> całej sytuacji. Na pewno nie jako dziecko. Ba, jako dorosła osoba też
> być może nie. I to nawet niezależnie od tego, co uważasz Ty bądź ja
> za "obiektywne". Ba, wielu rzeczy, także od najbliższego otoczenia,
> może się dowiedzieć na przykład grubo po trzydziestce...

Ciekawe jest to, że dotąd pisałaś coś innego, a teraz potwierdzasz moje
słowa.

>> A tak być nie musi. I stąd właśnie pomysł, by w razie czego,
>> zostawić te nagrania na przyszłość. Gdyby zaszła potrzeba
>> udowodnienia zmanipulowanemu dziecku, że to NIE tatuś był tym złym
>> potworem.

> No właśnie... Cały czas kręcisz się wokół udowadniania, że jednak był
> tu jakiś potwór.

Jakiego_udowadniania_na litość boską?
Przeczytaj jeszcze raz to, co wyżej napisałam.
Czy naprawdę tak trudno zrozumieć Ci zwrot "na wszelki wypadek" albo "gdy
zajdzie taka potrzeba"?
Nikt i nigdzie nie napisał, że takie taśmy należy pokazać obligatoryjnie,
bez względu na sytuację.
To jedynie Ty uczepiłaś się tego, przyjmując założenia wzięte z sufitu, a
bazując tylko i wyłącznie na swojej przeszłości.

> Nie byłaś nigdy w sytuacji dziecka rozwiedzionych
> rodziców, nie?

A Ty nie jesteś córką Geronimo, prawda?
Sądzisz, że istnieje tylko jeden model rozwiedzionej rodziny, taki, jak
Twój?

> Agnieszka (no dobra dałam się sprowokować z rana, obiecuję więcej nie
> odpisywać)

Mi nie musisz niczego obiecywać, bo to Twoja sprawa czy chcesz dyskutować
czy nie.

--
Nixe