X-No-Archive:yes

Użytkownik "Agnieszka" <a...@z...pl> napisał

> Nie przyjmujesz do wiadomości, że uważam, że dziecku się należy historia
> opowiedziana z obu (a nawet więcej) stron. Nie spróbowałaś nawet zauważyć,
> że nigdzie nie napisałam nic o obiektywiźmie, tylko radośnie stwierdziłaś,
> że przeczę sobie, gdy napisałam, że dziecko obiektywnie sytuacji nigdy nie
> pozna.

Najpierw pisałaś:
"A dziecko wbrew temu, co się niektórym wydaje, nie będzie przez 18 lat
przebywać tylko z matką i słyszeć tylko tego, co matka mówi. Jest rodzina,
sąsiedzi, znajomi... I naprawdę trzeba mieć pecha, żeby trafić na takie
otoczenie, które jednym głosem z matką przemawia, zwłaszcza gdy ta mija się
z prawdą."

Po czym kilka postów dalej piszesz:

"Hehehe. Dziecko nie będzie miało możliwości poznania _obiektywnie_ całej
sytuacji. Na pewno nie jako dziecko. Ba, jako dorosła osoba też być może
nie. I to nawet niezależnie od tego, co uważasz Ty bądź ja za "obiektywne".
Ba, wielu rzeczy, także od najbliższego otoczenia, może się dowiedzieć na
przykład grubo po trzydziestce."

Nie wiem, może jestem wyjątkowo tępa i czegoś nie rozumiem ale dla mnie to
dwie skrajnie różniące się wypowiedzi.

> A nie pozna, bo zawsze będzie zdane na relacje osób zainteresowanych,
> które z założenia obiektywne nie będą.

Nigdzie nie pisałam o obiektywizmie relacji osób trzecich, lecz o możliwości
obiektywnej oceny całokształtu przez samo dziecko. Innymi słowy - znając
relacje matki oraz ojca, rodziny matki oraz rodziny ojca będzie w stanie
bardziej obiektywnie to wszystko ocenić niż w sytuacji, gdy skazane zostało
tylko na jednostronną relację rodzica, z którym mieszkało.

> Nie przyjmujesz do wiadomości, że
> mogłam być w sytuacji bardzo zbliżonej do tej, jaka została opisana w
poście
> inicjującym.

Tak, trudno mi to przyjąć do wiadomości, skoro mnie, osobie, której nie
przytrafiło się podobne nieszczęście, jakoś łatwiej niż Tobie - ponoć
doświadczonej życiem - jest sobie wyobrazić całą gamę odcieni w takiej
sytuacji i zrozumieć motywy postępowania ojca wręczającemu swemu dziecku
taśmy z nagraniem.

> Tylko dlatego, że uważam, że takie taśmy byłyby krzywdą dla
> dziecka, stwierdziłaś, że miałam cukierkowe życie.

Stwierdzam, że być może nie dotknęła Was_wszystkich_ (a zwłaszcza rodzica
poszkodowanego) AŻ taka tragedia, skoro nie było potrzeby wyciągania tego
typu "asa" z rękawa.

> Ale to oczywiście ja jestem uprzedzona, a Ty to krynica zrozumienia.

Nic na to nie poradzę, że masz klapki na oczach uniemożliwiające Ci dostrzec
inne aspekty podobnych tragedii.

N.