> Jeśli Twój mąż lubi takie śledzie, to kup słoik rolmopsów i po kłopocie.
> Wigilia to tradycja i kazdy z nas chce mieć takie potrawy, które kojarzą
mu
> się z rodzinnym domem, dzieciństwem. Nie pozbawiaj męża tego.

Nie zamierzam niczego pozbawiać męża i zgadzam się, że powinniśmy jeść to co
lubimy - w przypadku śledzi to nie będzie duży problem... Jednak nie
wyobrażam sobie robienia każdej potrawy na 2 sposoby, wg przepisu teściowej
dla męża i wg przepisu mamy dla mnie, a poza tym wg tego pierwszego przepisu
nigdy mi nie wyjdzie idealnie... Dlatego mówię o jakimś kompromisie,
wypracowaniu naszego własnego świątecznego menu, które wszystkim będzie
odpowiadało. Może jakiś inny świąteczny śledzik posmakuje nam wszystkim i
będziemy go powtarzać co rok? Słoik rolmopsów to ja kupuję mężusiowi co
jakiś czas w ciągu roku, więc to dla niego nic wyjątkowego i specjalnie
tradycyjnego (w jego domu nastąpiła "zmiana tradycji" , bo dzieci nie lubiły
i łatwiej kupić słoik..., podobnie jak uszka do barszczu zastąpiono wielkimi
pierogami dla wygody). Idąc wzorem teściowej pozbawiłabym siebie i moje
dzieci poczucia wyjątkowości Świąt, a tego nie chcę. A poza tym dlaczego mam
naśladować teściową albo podwajać sobie pracę? Akurat z kupieniem słoika nie
będzie problemu, ale chodzi mi o to, że w praktyce niemożliwe jest to co
napisałaś, żeby każdy mógł mieć dokładnie te "potrawy, które kojarzą mu się
z rodzinnym domem, dzieciństwem". Niestety, w małżeństwie kompromisy są
konieczne... Także z mojej strony...
Marudzik