> dla chcących przecież nie ma niemożliwości..., słyszałem ( nie wiem czy
> to prawda), ze ludzie nawet w kosmos już podobno latają.... :-)))))))))
> Pozdrawiam, troszkę wzruszony :-))))

Januszu tylko się nie popłacz:

Gonić marzenia

Na włóczęgę już wyruszyć przyszła pora
Las nas woła śpiewem ptaków, szumem drzew
I wołają nas już pola i jeziora,
Zeszłoroczny nasz wesoły pomnąc śpiew.

Ludzie mają swoje prace, ludzie lubią się bogacić
Pełne brzuchy mają, chcą mieć pełny trzos.
A ja gonię, a ja gonię swe marzenia,
Szczęścia szukam, gdzie kaczeńce i gdzie wrzos.

Tym co iść nie lubią mówię do widzenia
Za dni kilka może znów powrócę tu.
Idę w świat by tam gonić swe marzenia,
Aby spełnić kilka moich złotych snów.

Więc z dziewczyną swą pod rękę i z gitarą, i z piosenką
Precz mi smutki, precz przykrości - słońce świeci
Idę, gonić, idę gonić swe marzenia
I spokoju szukać pośród starych drzew.

Tak to proste, że i gadać szkoda czasu,
Tylko plecak wziąć i iść przed siebie wprost,
Szukać wiatru i zapachów szukać lasu,
Jak najdalej zadymionych wielkich miast.

Zrozum bracie to tak trzeba, łóżkiem trawa, dachem drzewa
Z wiatrem biegać i z ptakami śpiewać w głos.
Trzeba gonić, trzeba gonić swe marzenia
A nie czekać, ile trosk przyniesie los.

pozdr. Jerzy