Użytkownik "Andrzej Garapich" <gara@_WYWAL_TO_plusgsm.pl>
napisał w wiadomości
news:q4cstugm69c2najds1nurhk7em5ukndpdp@4ax.com...
> [...]Alternatywą jest poczucie kompletnego niezrozumienia
> i poczucie braku osoby "ktora mnie rozumie". [...]

Dla mnie w dzieciństwie paradoksalnie było to mniej bolesne.
Kiedy rodzice _zgodnie_ "znęcali się nade mną" ;), miałam
oczywiście poczucie straszliwej krzywdy i zaczynałam się
pakować, ale gdzieś na dnie pozostawało przekonanie, że robią to
dla mojego dobra. Kiedy jedno "znęcało się", a drugie "stawało w
obronie", zaczynały się schody: mama mnie kocha i dla mojego
dobra każe mi cośtam. Tata też mnie kocha, ale pozwala mi nie
cośtam. A przecież nie pozwoliłby mi na coś, co mogłoby mi
zaszkodzić, więc cośtam niekoniecznie jest dla mojego dobra,
więc mama znęca się nade mną nie dla mojego dobra, tylko żeby
się znęcać, więc pewnie mnie nie kocha, buuu, ja chcę do taty.
Tata miał poczucie, że jest taki fajny, a ja - że mama mnie nie
kocha. Jak Ci się to podoba?

> [...]
> Hmmm, niby się zgadza, ale dlaczego?

Co dlaczego? Przyznam, że nie rozumiem pytania.

> >[...]wysłanie dziecka spać nie
> >ma na celu ulżenia jego cierpieniom,
> Jak najbardziej ma.

Źle się wyraziłam, przepraszam. Ale dodatkową motywacją jest
chęć zakończenia tej wkurzającej sytuacji, nieprawdaż?

> [...] Tak właśnie robię.

I co na to żona?

> [...]czy ogólna poprawa sytuacji, to jest
> zgodzenie się z żoną (pomimo iż dusza krzyczy
> NIEEEEEEE!!!!), czy też pogodzenie się
> z popełnieniem karygodnego błędu
> wychowawczego i powiedzenie dziecku: "idź na rower".

Ogólna poprawa to jest IMHO sytuacja, kiedy
a) Ty przekonujesz żonę, że jej surowość nie jest konieczna, a
bywa niedobra
albo
b) Żona przekonuje Ciebie, a Ty przyjmujesz jej punkt widzenia,
ale z rzeczywistego przekonania, a nie dla świętego spokoju
albo
c) osiągacie jakieś porozumienie pośrodku.

No właśnie, a Ty próbowałeś się dowiedzieć, dlaczego Twoja żona
uważa za konieczną taką srogość? Ale nie "dowiedzieć, żeby jej
wytłumaczyć, że nie ma racji", tylko "dowiedzieć się, żeby
zrozumieć"?

> [...]
> To juz nie ten etap, niestety :-(

Zabrzmiało niepokojąco... myśmy sobie ostatnio uświadomili, że
budowa robi nam źle na wzajemne kontakty. Bardzo źle chyba
jeszcze nie, bo uświadomienie (z hukiem, łomotem i przytupem ;)
było wystarczającą motywacją do dołożenia starań. A Twoje "już"
jest jakieś takie pełne rezygnacji...

Pozdrawiam
--
Hanka Skwarczyńska
i kotek Behemotek
KOTY. KOTY SĄ MIŁE