Dnia Fri, 21 Feb 2014 23:42:56 +0100, "Dariusz K. Ładziak" napisał(a):

> Mnie zaciekawiła ta "witamina C". Naprawdę dają stuprocentowy kwas
> L-askorbinowy? Bo syntetyk to mieszanka stechiometryczna kwasów L- i
> D-askorbinowych (a tylko L-askorbinowy jest witaminą C), fermentacyjnie
> wytwarzane (metodami inżynierii biologicznej, przez sztucznie
> modyfikowane genetycznie bakterie) to mieszanka tak z 70/30 na korzyść
> kwasu L-
>
> Otrzymanie czystej witaminy C jest tak drogie i tak niepotrzebne że nikt
> się specjalnie w to nie bawi - te drugie 200 mg kwasu D-askorbinowego
> nerki spokojnie wydalą, byle łyżką tego nie żreć!

Co do witaminy C w tym "nibychlebku" - być może ją dodają na początku
procesu, jednakże nie ma jej w końcowym produkcie wcale, ponieważ rozpada
się w temp. 70 st C.



Jesli chodzi zaś o realne dawki...

"Witamina C zrehabilitowana

Laureat nagrody Nobla [ściślej - dwóch nagród Nobla - przyp.tłum], pisarz,
fizyk, i chemik, dr hab. Linus Pauling, przez całe dziesięciolecia cierpiał
pod ostrzałem niezasłużonej krytyki za swoje entuzjastyczne poglądy na
temat witaminy C.

Doktor Pauling doniósł, że witamina C niezbędna w organizmie jest dla
prawidłowego przebiegu procesów fagocytozy (pochłaniania drobnoustrojów
chorobotwórczych przez białe krwinki).
Krwinki odżywione witaminą C działają energicznie, a te o niskim stężeniu
witaminy C reagują niemrawo. Prawdopodobnie największa pogarda spotkała
jego wczesne prace poświęcone antyrakowemu działaniu tej witaminy. Na
próżno publikował dowody potwierdzające swoją teorię - lekarze alopaci ani
o krok nie ruszyli się z wygodnie okopanych pozycji odrzucających
świadectwo o potencjale witamin jako środków leczniczych. Od jakiegoś czasu
sytuacja zaczęła się zmieniać na korzyść zwolenników poglądów Paulinga.

Na krótko przed śmiercią, a dożył 93 roku życia, powiedział, że swoje
zdrowie zawdzięczał w głównym stopniu witaminom i minerałom, a szczególnie
przyjmowaniu dużych dawek witaminy C. I choć zmarł na raka, wierzył, że
dzięki witaminom i minerałom udało mu się odsunąć początek i opóźnić
znacznie rozwój choroby przynajmniej o 20 lat. Głęboko wierzył, że może ona
odwlec choroby i wydłużyć życie. Napływające ze wszystkich stron świata
informacje wykazują dzisiaj, iż miał rację. Twierdził, że odkąd zaczął
przyjmować duże dawki witaminy C w 1965 roku, nie chorował nawet na zwykłe
przeziębienie. Pojedyncze tabletki zawierające tę witaminę zaczął
przyjmować w roku 1941. Potem zwiększył dzienną dawkę do 18 gram. Doktor
Pauling był przekonany, że można żyć dłużej nawet o 12-18 lat, przyjmując
codziennie 3,2 -12 gram witaminy C, ilość porównywalną z zawartością
witaminy C z 50 -170 pomarańczy.

Rola witaminy C w odżywianiu

Przeprowadzono już dostatecznie wiele badań - stosując sprawdzone metody
podwójnie ślepej próby klinicznej, z udziałem grupy kontrolnej zażywającej
placebo - by upewnić się, witamina rzeczywiście posiada wiele cennych
właściwości leczniczych.

Prawie wszyscy słyszeli już o angielskich marynarzach, którzy podczas
długich podróży w szesnastym i siedemnastym wieku padali ofiarą szkorbutu.
Wiemy, że spożywanie owoców, co dzień lub, co dwa dni jest koniecznością, o
ile pragniemy uniknąć krwawienia dziąseł, depresji, uczucia
wszechogarniającego zmęczenia lub poważnej choroby zakaźnej. Jak to się
dzieje, że dorastamy i żyjemy wolni od tego rodzaju powikłań zdrowotnych?
Czy w spożywanych przez nas pokarmach znajdują się dostateczne ilości
cennej witaminy? Jak można się o tym dowiedzieć?

Organizmy naczelnych - małpiatek, małp, ludzi nie potrafią wytwarzać
witaminy C z cukrów prostych, jak to czynią niemal wszystkie pozostałe
kręgowce z wyjątkiem świnek morskich. Widocznie w procesie ewolucji naszych
gałęzi gatunkowych okazało się, że wątroba ma tyle innych, niezbędnych dla
prawidłowego funkcjonowania organizmu zadań, a w pokarmach dostępnych w
przyrodzie znajduje się wystarczająco dużo źródeł naturalnej witaminy C w
postaci świeżych owoców i warzyw, że siły ewolucji uznały enzym zwany
oksydazą laktonu kwasu 1-gulonowego, aktywizujący przemianę glukozy w kwas
askorbinowy, za zbędny w składzie związków chemicznych produkowanych w
organizmie człowieka.

Doktor Linus Pauling obliczył, że nasi pradawni przodkowie, myśliwi i
zbieracze runa leśnego, spożywali dziennie około 600 miligramów witaminy C,
karmiąc się chudym mięsem, warzywami i owocami. Ilość ta przekraczała
10-krotnie dawkę wystarczającą, by zapobiec szkorbutowi i obecnie przyjętą
dawkę dziennego zapotrzebowania organizmu na witaminę C.

Na obszarach ubogich w krzewy i drzewa owocowe tubylcy odkryli inną metodę
utrzymania zdrowia - jedli surowe gruczoły nadnercza. Rozrywali tuszę
świeżo upolowanego zwierzęcia, wyszukiwali nerki i położone w pobliżu
gruczoły nadnerczy, wyciągali je i dzielili między członków plemienia.
Wiedzieli, że jeśli nie uda im się spożyć tego specjału, co kilka dni,
zaczną słabnąć i chorować, a w końcu umrą. W gruczołach nadnerczy znajduje
się więcej witaminy C niż w jakiejkolwiek innej części ciała. (Być może
dlatego witamina C jest absolutnie niezbędna dla ochrony przed chorobami
rozwijającymi się na tle stresu). Wysoką zawartością i zapotrzebowaniem na
witaminę C charakteryzują się systemy wewnątrzwydzielnicze: przysadka,
podwzgórze, nadnercza i inne gruczoły.

[Komentarz: igliwie sosny, świerku, modrzewia, cedru, jodły zawiera około
200-270 mg witaminy C/100 g, dlatego też w czasach, gdy brakowało czystej
chemicznie, krystalicznej witaminy C podawano chorym na szkorbut między
innymi odwar z igliwia drzew iglastych]

Witamina C - obrona niewinności

Z artykułu w renomowanym czasopiśmie naukowym Nature świat mógł się
dowiedzieć o badaniach, które jakoby wskazują że przyjmowanie witaminy C w
większej od oficjalnie zalecanej dawki dziennej (600mg) może spowodować
nawet raka. Oto kilka opinii na ten temat:

Profesor Światosław Ziemlański z Instytutu Żywności i żywienia, jeden z
najwybitniejszych w Polsce specjalistów w dziedzinie prawidłowego żywienia:

,,To nie jest wcale dowód, ja nadal biorę 600-miligramową dzienną dawkę
witaminy C."

Gyula Kulascar, biochemik, adiunkt Akademii Medycznej Pecs, odkrywca układu
tzw. biernej obrony organizmu przed nowotworami, wykorzystującego również
witaminę C:

,,To jest śmieszne! Do jakich uszkodzeń genetycznych mogło by dojść w ciągu
sześciu tygodni w skutek tak małej dawki? Na podstawie co najmniej 40 badań
klinicznych mogę stwierdzić, że witamina C nie jest szkodliwa nawet w
dużych dawkach."

Profesor Miladin Mirilov, jugosłowiański biochemik, specjalista w
dziedzinie żywienia, ekspert Światowej Organizacji Zdrowia:

,,Byłbym zaskoczony, gdyby ktokolwiek zdołał udowodnić, że taka dawka
witaminy C jest szkodliwa. To nie przypadek, że w uregulowaniach Unii
Europejskiej podniesiono do 2000mg"

Profesor nauk medycznych, Józef Puscok, dyrektor ds. naukowych w Krajowym
Instytucie Medycyny Sportowej:

,, Na podstawie jednego opracowania nie można wyciągnąć takiego wniosku. Do
skutecznej profilaktyki zdrowotnej wystarcza 60 mg witaminy C. Mogę to
stwierdzić za pomocą ponad 100 obserwacji międzynarodowych."

Profesor medycyny z Alabamy, Emanuel Cheraskin przyjmujący 5 gram witaminy
C dziennie twierdzi:

"Z doświadczeń wynika, iż przyjmowanie witaminy C może dodać lat życiu i
życia upływającym latom".

Wiadomo, że biochemik Linus Pauling, dwukrotny laureat nagrody Nobla
przyjmował ok. 18 tysięcy mg (tj.18 gram !!!) witaminy C dziennie przez
ponad 30 lat. Wiemy już, że umarł w wieku 94 i to nie z powodu
przedawkowania witaminy C."


I tak dalej - równie ciekawie, polecam całość oraz komentarze

http://pracownia4.wordpress.com/2009/01/16/tajemnice
-witaminy-c/


--
XL "Nie należy mylić prawdy z opinią większości." Jean Cocteau