> Nie, naszą wyobraźnię; nasze właśnie miłe marzenia, nasze złudzenia że
> też jesteśmy kochani, nasz ból i rozczarowanie, żal...
>
> Jeszcze raz pytam czy takie "złudzenia" czyli miłość która jest ślepa
> można wybaczyć ?, wybaczyć komuś w tym sensie że z tego bierze się
> nienawiść - bo nagle budzimy się ze snu i tak bardzo nie chce się żyć....
>
> Że aż masz ochotę odpowiedzieć agresją, czasem autoagresją.
>
> To.
Co tu wybaczac jak niczego nie bylo....... chyba sobie samemu.
ps. ja tam czuje sie jak pies, z miski nie chce mi sie zrec, mam ochote
wsunac glowe pod pod JEJ lokiec i pomerdac ogonem.... ehhhh.... chociaz
sobie powyje na psp. AUUUU....