Data: 2005-06-06 19:17:45
Temat: Re: moje małżeństwo to jaka? paranoja!
Od: "Dariusz Drzemicki" <d...@a...com.pl>
Pokaż wszystkie nagłówki
Użytkownik "Margola" <m...@s...precz.kafeteria.pl> napisał w wiadomości
news:d80uh1$5uh$1@nemesis.news.tpi.pl...
> Całkiem serio, poproszę o cytat, bo nie znam tego prawa tak dobrze.
Należy dopuszczać do chrztu wszystkie dzieci zgłoszone przez rodziców lub
prawnych opiekunów, jeśli osoby te są wierzące i zobowiążą się, że dzieci
będą wychowywane w wierze, w której zostaną ochrzczone (Chrzest nr 2 i 3).
Wychowanie w wierze oznacza: doprowadzenie dziecka do świadomej przyjaźni z
Chrystusem, a to dokonuje się przez: przekazanie dziecku podstawowych prawd
wiary i zasad moralności głoszonych przez Kościół katolicki, a przede
wszystkim nauczenie dziecka modlitwy, włączenie go w życie wspólnoty
katolickiej (Msza św. niedzielna), posyłanie na naukę religii, doprowadzenie
do pełnego udziału w Eucharystii i do przyjęcia sakramentu bierzmowania oraz
wprowadzenie w dojrzałe i odpowiedzialne życie chrześcijanina.
W związku z możliwością zaistnienia różnych sytuacji duszpasterskich ustala
się:
a) Nie udzielać sakramentu chrztu św. małym dzieciom bez faktycznej wiedzy
rodziców (opiekunów), lub wbrew ich woli.
b) Jeśli rodzice dziecka poprzestają na małżeństwie cywilnym, duszpasterz
powinien starać się o doprowadzenie ich do zawarcia małżeństwa
sakramentalnego przed chrztem dziecka. W przypadku wyraźnej odmowy, należy
żądać na piśmie oświadczenia od rodziców dziecka i chrzestnych, że
zobowiązują się wychować dziecko w wierze katolickiej. Również w wypadku,
gdy rodzice żyją bez ślubu kościelnego z powodu przeszkód kanonicznych,
należy żądać takiego oświadczenia.
c) Jeśli jedno z rodziców dziecka jest wierzące, a drugie nie, dziecku
należy udzielić chrztu.
d) W zetknięciu się z trudnymi lub zawikłanymi problemami z zakresu chrztu,
duszpasterz, w poczuciu odpowiedzialności przed Bogiem za owoce łaski tego
sakramentu, powinien w poszczególne wypadki dokładnie wnikać, rozpatrzyć je,
a następnie podjąć odpowiednią decyzję, lub w razie potrzeby zwrócić się do
Ordynariusza.
Instrukcja duszpasterska Komisji d.s. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów
Episkopatu Polski
|