nie moge wyjsc z podziwu nad madroscia przemawiajacych tu ktorzy wiedza
wszystko, znaja doskonale mnie, moje potrzeby, moj rozwoj emocjonalny, maja
prawo oceniac moje zachowania, znaja i rozumieja podstawy tych zachowan. a
ponad wszystko wiedza i rozumieja co to jest milosc i maja prawo dzielic ludzi
na tych ktorzy umieja kochac lub nie umieja i tych ktorzy kochaja lub nie.

kochalam kiedys P z calych sil i sama bylam w stanie mu nieba przychylic.
jestem dosyc wrazliwa i bardzo zle znioslam rozstanie, schudlam 7 kg,
przestalam sie uczyc, nie jadlam, codziennie plakalam. przez 9 miesiecy
widywalam go dzien w dzien z inna dziewczyna i codziennie musialam udawac ze
jest w porzadku. do tego przez ostatnie pare miesiecy chlopak mnie meczyl
psychicznie, ze dostawalam histerii jak tylko myslalam ze chce mnie zostawic a
ciagle myslalam ze wlasnie to chce zrobic. zadreczal mnie swoimi
watpliwosciami, bawil sie mna i wykorzystywal.

po tych przezyciach, po roku, gdy spotkalam M przez pierwsze 4 miesiace nie
wierzylam w ani jedno jego slowo, nie ufalam mu a gdy zaczyanlismy sie klocic
wpadalam w histerie bedac przkeonana ze juz mu sie znudzilam i ze juz mnie nie
chce.
dziwicie sie ze mam problemy ze zdefiniowaniem tego co czuje do M? bardzo
silnie tamto wszystk ona mnie wplynelo, po 3 latach zycia jedna mysla i jedna
osoba nie bylam w stanie po prostu przestawic sie na nowa znajomosc. to nie
znacyz, ze nie kocham M, ze nie jestem zdolna go kochac. to raczej znaczy ze
jestem mocno skrzywdzoan (jak bardzo banalnie by to nie zabrzmialo)

i bede bronic swojego zdania bo naprawde uwazam ze go kocham i czuje ze
uporalam sie ze wszytskim co wczesniej zaklocalo moja pewnosc.

a pewnymi wypowiedziami jestem zniesmaczona

--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl