Kropeczka:
> ... Czy w ogole tak można?

Mozna! Serio. :))

> Wiem, że nie można.. ale jak mam się z tym pogodzić?

Nie godz sie! :)))
Serio. :))

> Jak mam zaakceptować to, że ja zawsze jestem i będę
> tak naprawdę sama, że ludzie przychodzą, odchodzą,
> a ja trwam?

Nie akceptuj. :)))
Nie zartuje. :))

> Że mam pozwolić komuś odejść?

Pozwol. Nic nie tracisz - obys to kiedys ~zrozumiala. :)))

> Że nawet jak potem ktoś przyjdzie, to i tak odejdzie?

To nie jest wazne. Serio. :)))
Wazne aby sie rozwijac. :)

> Że nawet jeśli mam przyjaciół, to nie mogę im głowy zawracać
> non stop, bo każdy ma swoje życie?

Tak samo jak nie chcesz aby oni non-stop zawracali ja Tobie. :))

> że muszę się nauczyć zawsze i wszędzie sama rozwiązywać
> problemy?

Jak prawie kazdy.... ;)

> że mam nie patrzeć w przeszłośc.
> że jest tu i teraz.

Wlasnie! :)))

> mam dość tego... bezsilności i niemożności zaakceptowania
> pewnych nieuchronnych faktów i konsekwencji.

Jest cos jeszcze... :))
Gdyby tego nie bylo, nie warto byloby meczyc sie tutaj... :)

> mam dość wlasnego idealistycznego czasami patrzenia na świat.

Za duzo sprzecznosci chcesz polaczyc w jednosc. :)
Zacznij od tego, ze _nie_ma_drugie_strony_. :)))))
Jest tylko jedna. :))))
Fajnie, co? :)))

I zacznij szukac _inaczej_. :)
Nie poddawaj sie. Serio. :)

Czarek