f...@o...pl wrote:

> Witam,
>
> Od lat borykam sie z problemem niskiego poczucia wlasnej wartosci.
> Wizyty u psychologa nie przyniosly szczegolnej poprawy (specjalista
> byl "publiczny" - moze to i jakas odpowiedz jest..), lektura ksiag madrych
> podobniez. A zycie przecieka przez palce, strach robi wielkie oczy kiedy
> maske pozornej pewnosci na chwile choc uda sie zrzucic, pierdolki
> codzienne urastaja do rozmiarow niebotycznych. A zycia chec mimo - o dziwo
> - ogromna i lapczywa. Wiec desperacko - co robic?? Powtarzac przed
> lustrem, ze piekna i blyskotliwa? Wyginac kaciki ust przy myciu zebow,
> celem podniesienia poziomu serotoniny? Pomalowac powieki na blekit i
> dostrzec zachwyt zakochanego kolegi (i tylko kolegi)? Chyba nie. To
> wszystko juz bylo. Wiec co jeszcze?
>
> prosze.
>
>
> f.
>

zadbaj o siebie :) ale nie mam na myśli upiększania od zewnątrz
(choć dbałość o tę stronę też jest wskazana) tylko raczej zadbanie
o swoje wnętrzne - spróbuj zainteresować się bardziej otaczającym
światem, znaleźć sobie coś ciekawego i zająć się tym :) jest tyle
fajnych, godnych uwagi rzeczy - wystarczy tylko się rozejrzeć
i coś sobie wybrać

mając już własne hobby, coś wokół czego skupiają się twoje myśli,
co cię pochłania, a w każdym razie na co lubisz poświęcać wolny
czas, poczujesz, że warto dla tego czegoś się "udzielać", warto
się tym zajmować (niejednokrotnie poznając przy tej okazji
wspaniałych ludzi), a z czasem może odkryjesz, że jesteś swego
rodzaju koneserem w zakresie swojego hobby:) sądzę, że to właśnie
zaanagażowania się w takie sprawy, a nie tylko w codzienne,
przyziemne obowiązki, i wiążące się z tym obeznanie w temacie,
stanowi o poczuciu własnej wartości - tak przynajmnej ja to odczuwam

czasem nawet nie o hobby chodzi ale o zaangażowaie się w jakąś
działalność, długofalową akcję - jeśli nie będzie to słomiany
zapał, tylko prawdziwe uczestnictwo, to być może z czasem
poczujesz, że jesteś "tam" komuś potrzebna (może nawet inni ci
to powiedzą?:), a tym samym poczujesz, że jesteś kimś naprawdę
wartościowym - warto spróbować!:)


dobrze jest mieć też jakąś 'cząstkę siebie przeznaczoną tylko
dla siebie' (własne odczucia, przemyślenia itp) - taką, że nawet
najbliżśzym o tym się nie mówi - to podobno również stanowi
o poczuciu własnej wartości

i nie chodzi tu o bycie zamkniętym - sam jestem raczej otwartą
osobą i z bliskimi mi ludźmi zwykle jestem bardzo szczery, jednak
nie mówię im całkowicie wszystkiego - wprawdzie z tego co nas
razem dotyczy nie robię żadnej tajemnicy, i o swoich własnych
odczuciach też chętnie z nimi czasem rozmawiam, ale uważam,
że dobrze mieć coś takiego osobistego, czego nie ujawnia się nikomu


dzięki tym dwóm postawom mogę powiedzieć, że "znam swoją wartość"
i nawet jeśli coś dzieje się nie po mojej myśli w codziennych
sprawach, tak, że zastanaiwm się co ja tak naprawdę umiem (czy
wystarczająco by podołać zadaniu), to choćby nie wiem jak mnie
zdołowała taka sytuacja zawsze gdy pomyślę o moich zainteresowaniach,
sprawach, w które się angażuję w wolnym czasie, od razu nabieram
przekonania, że chyba nie jestem taki zły, skoro się na czymś tam znam :)

aha! nie traktuj tego co napisałem, jako profesjonalnej rady - jeśli
potrzebujesz jej to spróbuj jednak pogadać z zawodowcami, ja jestem
tylko amatorem psychologii :) - dzieliłem się jedynie własnymi
spostrzeżeniami.


sensowne wydaje mi się też stwierdzenie ze sławnej desideraty:
nie porównuj się z innymi - zawsze możesz znaleźć lepszych lub gorszych
i stać się przez to próżna lub zgorzkniała... zaakceptuj siebie taką jaka
jesteś, a jeśli uważasz, że mogłabyś coś 'w sobie' udoskonalić to zrób to!
ale nie patrz na innych - rób to dla siebie! (ja na przykład podwyższam
sobie co jakiś czas poprzeczkę ucząc się języków i na dobre mi to wychodzi
- ale nie przejmuję się tym, że są lepsi od mnie - w końcu nikt nie jest
doskonały, a ja nie jestem filologiem:)


--
pozdrowienia
Adam

*** Nobody is perfect. So call me Nobody ***
>>>>>>>> www.finito.zanet.pl <<<<<<<<