Qwax <...@...Q> napisał(a):

> > Ale co zrobic, kiedy z roznych wzgledow nie mozna powiedziec calej
> prawdy ?
>
> To mówić prawdę 'niecałą' ale stanowczo i ucinać rozmowę natychmiast
> gdy zamierza skręcić (rozmowa) w niewłaściwym kierunku.

To sie daje czasami zrobic :) Inaczej dawno bym zwariowala.

> > Tak wiec dalej jestem 'w kropce'.
>
> Nie - nie jesteś w kropce tylko jesteś związana pępowiną. Zrozum że
> jesteś już niezależna a rodziców powinnaś szanować TAK JAK WSZYSTKICH
> LUDZI. Jak są tego 'warci' to ich szanujesz jak nie to nie.

Ja to rozumiem ;) MOGLABYM rodzicow ignorowac, nie dzwonic, nie przyjezdzac.
MOGLABYM.
To nie jest tak, ze nie czuje sie niezalezna: chyba zawsze bylam, bo wybralam
studia wbrew opinii ojca (trzy miesiace nie odzywania sie i grozba
'wydziedziczenia' ;) ), bo wyjechalam za granice, mimo jego sprzeciwow...
etc.
To jest tak, ze ja - glupia - wierze, ze ojciec wczesniej czy pozniej
zrozumie, ze jestem dorosla i juz. Nie chce na razie sie poddawac, reagowac
'nastolatkowym' IMO obrazaniem, rzucaniem sluchawek, nie odzywaniem sie etc.
Oczywiscie moge taki arsenal zastosowac, ale caly czas zastanawiam sie, czy
jest jakis lepszy sposob.

Poza tym - nie mam ochoty sklocic sie z mama, mam z nia dobry kontakt, ale
trudno sie z nia widywac bez widywania ojca. :(
Jest to mozliwe, ale trudne.

Prawdopodobnie dojdzie z mojej strony do jakichs ostrzejszych zagran, pewnie
nie ma wyjscia. I to chyba wlasnie najbardziej mnie smuci - ze niby czlowiek
dorosly, doswiadczony (moj ojciec), a trzeba z nim na udry...

Dunia


--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/