Dunia wrote:
>
> Masz racje, niestety :(
> Ale co zrobic, kiedy z roznych wzgledow nie mozna powiedziec calej prawdy ?

"W tej chwili nie planujemy ani jednego, ani drugiego, ale jak
zmienimy zdanie, powiadomimy Cie od razu. Twoje pytania i nalegania
niczego nie przyspiesza i nie wplywaja pozytywnie na nasze decyzje.
Porozmawiajmy o czym innym, kiedy ostatnio byles na rybach?"
I konsekwencja.
Zmiana i ignorowanie tematu, a przy nachalnosci "zdarta plyta"
czyli w kolko to samo: "W tej chwili nie planujemy ..."

> Bo nawet jesli powiem 'nigdy', to pojawi sie 'dlaczego ?', i wtedy albo
> powiem, 'co cie to obchodzi ?', albo bede musiala sie psychicznie obnazac nt.
> mojego i TZ swiatopogladu, a moj ojciec to niestety 'radiostacja': powiesz
> jemu, wie cala rodzina.

Hmmm, wstydzicie sie swoich przekonan?

> Jesli potraktuje go ostro, zaraz przyjdzie moja mama i
> powie: no co ty, to starszy czlowiek, nie wolno go denerwowac, po co ci to.

Nie traktuj ostro tylko monotonnie. :-)
A jesli pomimo tego sie zdenerwuje, to nie daj sie mamie wpedzac w
poczucie winy!

> Tak wiec dalej jestem 'w kropce'.

Nie jestes. Wydaje Ci sie, ze jestes! Wiecej wiary.

> Podobnie z dzieckiem: moj ojciec i tak nie zrozumie, ze czlowiek moze sie nie
> czuc gotowy psychicznie na dziecko, dla niego to sa jakies nowomodne wymysly.

E tam, ja bym zakomunikowala i nie dawala sie wciagac w dalsze
dyskusje.

Zdziwilabys sie, jak czas i przemyslenia zmieniaja ludzi. Ja sie
zdziwilam bardzo,
bo nasza mimowolna konsekwencja w tym wzgledzie zmienila postawy w
rodzinie TZ bardzo.

> Wiec uzywam takich argumentow jakie on rozumie: pieniadze, kariera...

Ale on je zbija, bo to "zle" (nieskuteczne) argumenty. A do tego Ty
brniesz w klamstewka.

> Ale przykro mi czasami jest, ze nie mozna normalnie porozmawiac, tylko zawsze
> takie tematy...

Jesli ojciec jest w 100% niereformowalny, to proponowana przeze mnie
strategia niczego nie zmieni.
Jesli zas jest cien szansy na zmiane, to po jakims czasie zbierzesz
owoce.
Zycze powodzenia.

Dominika