Chce robic po
> swojemu, jak chce i kiedy uwazam, w koncu to ja biore odpowiedzialnosc za
> swoja przyszlosc.
>
> Czasem az mi sie odechciewa dzwonic albo jechac do domu.
>
> Na szczescie odleglosc 1000 km ogranicza 'trucie'. Ale nie do konca.

Ale i tak wyjdzie na ich. Po latach stwierdzisz, że to oni mieli
rację, ale będzie już za późno i będziesz żałować, że jesteś sama, że nie
masz dziecka, albo że dzieciak ma starych rodziców i że nie może z Tobą
znaleźć współnego języka. Zobaczysz. Mówię Ci to na podstawie własnych
doświadczeń oraz licznych znajomych, którzy mówią teraz, że gdyby mieli
kiedyś dzisiejszy rozum, inaczej zorganizowaliby sobie życie. Nie wiem, jak
to się dzieje, ale rodzice mają jakiś prawidłowy instynkt, który wskazuje
właściwy kierunek.