> Jestesmy odpowiedzialni za siebie - za swoje czyny, milosc,
> ktora jest w nas. IMHO.

Rowniez za tych ktorych kochamy. Np masz dziecko:
czy nie czujesz sie odpowiedzialna za nie?
Nasz partner jest dorosly, choc w jakims stopniu
wszyscy jestesmy jak dzieci. :)

> To sie nazywa uzaleznienie, a nie milosc. IMHO.

Kochajac jestesmy uzaleznieni od usmiechu, bliskosci,
nastroju drugiej osoby - ten ktos nie jest nam obojetny,
a to juz uzaleznienie.

> Ja kocham. Jestem podmiotem. Czynnym, aktywnym.

OK, a ten ktorego kochasz kim jest wobec tego?
Takze 'podmiotem'?
Nie jestesmy podmiotem wobec milosci, bo gdyby tak bylo milosc
'znikalaby' wraz z nami (np po naszej smierci) - a tak nie jest.

> I to prawda - nie chce uzalezniac sie od kogos, ani
> nikogo uzalezniac od siebie.

Nie my decydujemy o tym. Jesli mamy odpowiednia okazje
jestesmy w stanie albo poddac sie milosci albo ja negowac.
Tylko (az) tyle. :)

> I tak mozna by bez konca. Przeciez mozemy miec odmienne zdanie.
> Roznice i podobienstwa - tak sie poznajemy:)

Tak, z pewnoscia mozemy sadzic ze mamy odmienne zdania. :)

> Pozdrawiam serdecznie,

Pozdrawiam,

Czarek