"water" news:pan.2003.02.17.21.14.43.898832@vnet.pl...

> Serce, o którym pisałem, ma się tak do narządu pompującego krew jak umysł
> do mózgu. Nie chodzi mi tylko i wyłącznie o narządy fizyczne.

to bardzo ciekawe, że tak swobodnie traktujemy hipostazy
zakładając, że są aksjomatami
przytoczę raz jeszcze:
"Miłość to nie emocje. Właściwie te dwie sprawy się wykluczają, np miłość
daje głęboki spokój, a emocje rozpraszają i powodują, że umysł staje się
niespokojny. Emocje to bardziej domena umysłu, miłość - serca."

> > i emocje:
> > http://www.psychologia.edu.pl/index2.php?category=sl
ownik&level=27 tak
> > więc pomiędzy fenomenem miłości a emocją nie możemy jednoznacznie
> > postawić semantycznego znaku równości, ale... zgodzić się chyba
> > musisz z faktem, iż emocja jest immanentną cechą tego zjawiska, a
> > przynajmniej kilku jego aspektów
>
> Nie zgadzam się z tym "faktem". Staram się powiedzieć, że miłość nie ma
> wiele wspólnego z jakąkolwiek emocją.

zamierzasz to poprzeć jakimiś argumentami?

> > niezupełnie; ogórek kiszony sensu stricte, wraz ze swoimi cechami, jest
> > niezmienny (pomijam zmiany receptury); to co osoba określająca swoje
> > preferencje względem niego jest władna zrobić ze swoim absmakiem, to
> > zmienić owe preferencje;
>
> OK, człowiek jest w stanie zmienić swoje preferencje.
>
> > inaczej jest gdy obiektem preferencji jest człowiek, tutaj pole manewru w
> > dokonywaniu zmian osoby określającej p. jest znacznie szersze, obejmuje
> > zarówno jej własny aparat sensoryczny jak i wpływ na dynamikę przemian
> > podmiotu p. ;)
>
> Można wiedzieć, o czym Ty mówisz? Odnośnie ogórka możemy zmienić
> preferencje, ale odnośnie człowieka już nie, bo mamy większe możliwości
> zmiany preferencji odnośnie niego??? O co Ci chodzi?

zawsze mozemy próbować zmieniać siebie samych pozostają sobą,
jeśli zaczniemy zmieniać kiszony ogórek to przestanie on być kiszonym ogórkiem,
jeśli zaczniemy wpływać na Anię Lipek to może się ona zmienić pozostając
Anią Lipek; mówię o tym, że kwestia preferencji jest elementem relacji
międzyludzkich

> > nie obalała bym tak beztrosko, wypracowanych przez tysiąclecia
> > mechanizmów komunikacji międzyludzkiej :);
>
> Moje preferencje odnośnie ogórków czy Czarka Pazury mają się nijak do
> komunikacji między nim a mną, bo nigdy Pazury nie spotkałem, o rozmowie czy
> jakiejkolwiek innej formie komunikacji nie wspominając. Znów nie rozumiem
> skąd ta uwaga.

masz rację, dla Czarka Pazury Twoje preferencje względem niego są
bez znaczenia, a i dla ciebie nie jest on niczym więcej jak ogórek
kiszony; sytuacja się zmieni gdy zostanie Twoim szwagrem - co wówczas?

> > wyobraź sobie, że wściekłeś się widząc chłopca kopiącego chorego
> > gołębia, że wzbudzona została u Ciebie niechęć do tego dziecka, ale
> > zdawszy sobie sprawę, z faktu, że to jedynie twoja wściekłość a nie
> > wściekłość na chłopca, ignorujesz emocję ukierunkowaną na dziecko:
> > to nie ten chłopiec mnie wkurzył, sam się wkurzyłem :)
>
> Zaraz zaraz. Skąd założenie, że wścieknę się widząc taką scenę? Ale ok,
> załóżmy, że się wscieknę i że wzbudzona została u mnie niechęć do dziecka
> (zupełnie do mnie nie podobne, ale niech będzie). Dalej nie rozumiem
> jednak jak moja wściekłość miałaby się wykluczać z wściekłością na
> chłopca, a już w ogóle nie pojmuję, dlaczego miałbym takie dzikie uczucia
> ignorować. I co próbujesz mi w końcu powiedzieć? (zakładając, że sobie
> jednak to wszystko wyobraziłem)

"Wszystko - zależy to od rozmówcy. Kluczem jest wiedza na temat powstawania
emocji i podporządkowanie umysłu woli zgodnej z tą wiedzą. Przykład: nie
lubienie czegoś/kogoś. Jeden lubi Czarka Pazurę, inny nie. Jak ten człowiek
może wywoływać przeciwne stany emocjonalne? Lubienie, podobnie jak i każde
inne uczucie wypływa ze środka i to ten sam człowiek, który coś lubi, jest
źródłem swojego lubienia. Jeden lubi ogórki kiszone, drugi nie, ale
przecież nikt świadomie nie będzie winił ogórka za wstręt do niego.
Tymczasem ludzie mawiają: jak on mnie wkurza! To nie on, a ty sam się
wkurzasz - tak należałoby odpowiedzieć."
sprawdzam czy wiesz co piszesz, bo to co napisałeś gupie nie jest ;)

> >> Nie uważam, że należałoby komplikować przekaz wiedzy tylko dlatego,
> >> że ktoś pyszni się swoją wiedzą.
> >
> > oczywiście jesteś władny wskazać przykłady takich zachowań :)
> > negujesz hipotetyczne zjawisko, czemu to ma służyć??
>
> Nie hipotetyczne, tylko przytoczone przez etę.

nie - przeczytaj jeszcze raz treść tamtych postów proszę

> Zdaję sobie sprawę, że ktoś
> może próbować wywyższać się ponad tych, co określonej wiedzy nie posiedli,
> ale to przecież jest prosty efekt tego, iż wiedza ta (z jakiegoś powodu) do
> tych niewiedzących nie dotarła, prawda? Czyli komplikując przekaz zawężamy
> krąg odbiorców, a tym samym zwiększamy szansę, że ci, co wiedzę posiedli
> będą próbowali widzieć w sobie kogoś ponad "motłochem". Efekt będzie więc
> odwrotny do zamierzonego.

język wiedzy nie jest komplikowany celowo, niezrozumiałe wyrazy nie są
wyrazami zastępczymi, werbalizują jedynie skomplikowane pojęcia

> > każda reakcja wymaga substratów, jeśli ich nie ma, nie ma również
> > efektu :) co więcej dobry jakościowo produkt wymaga dobrych jakościowo
> > substratów itd.
>
> No ale jak dobrać te substraty? Na podstawie jakiego kryterium?

obawiam się, że metodą prób i błędów - to pracochłonne i wymaga pasji :)

> > czy jesteś w stanie odtworzyć w pamięci jakieś swoje doświadczenie, w
> > którym twoja osoba wiązana byłaby ze złem? (w jakiejkolwiek postaci)
>
> Zdefiniuj zło, proszę.

"Jak ktoś
kieruje się swoim, agresywnym rozumieniem religii, a potem narzeka na zło,
to o co mu chodzi? Długo tak jeszcze?"

ty je chyba zdefiniowałeś; pytam o _Twoje_ do tego podejście

> Dyskusja o tym, co ktoś twierdzi w jakiejś książce, jest jałowa. To tak
> jakby podać fakt i ... zakończyć. Moim zdaniem, nawet jeśli ktoś pisze
> bzdury i potrafi je uzasadnić, to taka wypowiedź jest więcej warta niż
> kalkowanie wielkiej, powszechnie uznanej mądrości bez zrozumienia jej.
> Jakbyś się czuła, gdybym Ci powiedział, że moje posty wcale nie są moje,
> tylko przepisywałem je z postów z lat wcześniejszych? Ja nie obrałem za
> cel usadzenie ety czy też obrażanie jej, ale zwyczajnie ogłosiłem, że z
> cytatami polemizować nie będę. Nawet jak będą umiejętnie wklejane, to są
> to tylko _cudze_ wnioski.

nie podoba Ci się polemika z Wittgensteinem?
rozumiem, z trupami nie gadasz :)

pzdr
Mania