No właśnie! Co robić, żeby pomimo codziennego gotowania zachować radość
pichcenia, świeżość pomyślunku i nie stracić polotu nad garami :-)? Taka
mnie naszła dziś refleksja chyba przez ten deszcz i wiatr za oknem. Sprawa
tym trudniejsza, że rutyna sprzyja szybkości przygotowania posiłków i dobrej
organizacji, ale jednak męczy jakoś i przybija. Jak to godzicie? Mi zawsze
trochę pomaga pogawędka na temat kucharzenia z kimś, kto to lubi i trochę
potrafi, ale akurat nie mam nikogo takiego w zasięgu, więc proszę Was o
pomoc :-).
Ewa w szarym fartuszku nad obitym garem :-).