Z jednej strony wzbudzasz mo szacunek i podziw, ale z drugiej strony wydaje
mi się, że "zatraciłaś" się trochę w życiu dla innych. Jesteś dzielną
kobietą, która także ma swoje potrzeby, zainteresowania i cele do których na
pewno warto dążyć. Nie możesz żyć tylko dla innych-powinnaś zacząć powoli i
stopniowo zauważać dobre strony także w życiu dla siebie.
Spróbój dostrzegać w każdym nadchodzącym dniu coś dobrego dla Ciebie.
Wiem, że łatwo jest pisać i dawać rady innym. Sam borykam się na codzień z
różnymi problemami, ale wierzę, że dopóki sam mam siłę wierzyć w to, że choć
trochę może być lepiej-to znaczy, że jest dobrze.
Wierzę, iż odnajdziesz w sobię tę iskierkę nadziei, która pozwoli Ci nabrać
choć trochę innego spojrzenia na siebie i sprawy, które Cię obecnie
przytłaczają.
Będzie dobrze ;-)
--
pozdrawiam
Jarek

Użytkownik jij <j...@p...wp.pl> w wiadomości do grup dyskusyjnych
napisał:K7TR4.41632$O...@n...tpnet.pl...
>
>
> Przeczytałam kilkakrotnie ze wzruszeniem i uwagą:
>
>
> Użytkownik Ogi-T-Bear <M...@p...com> w wiadomości do grup
> dyskusyjnych napisał:XgzR4.37379$O...@n...tpnet.pl...
> > Moje dziecko ma taką zabawkę, która, jak się jej naciśnie na guzik, to
> mówi:
> > "A mouth is for smiling!"
> >
> > Życie jest zbyt krótkie, żeby robić sobie z niego piekło.
> >
> > Moje dziecko choruje na zespół Downa, moja żona ma przewlekłe nowotwory
> (na
> > szczęście nie złośliwe), a ja mam przepuklinę.
> > To nie żart.
> > A mimo to nie roztkliwiam się nad sobą. Bo to ślepa uliczka.
> > Nie wiem, czy ta twoja depresja, nie jest po prostu zachwianiem
równowagi
> > chemicznej organizmu, a na ile jest uwarunkowana psychologicznie. Na tym
> się
> > nie znam, po prostu podzieliłem się swoimi doświadczeniami...
> > ...A jutro będzie nowy dzień i słońce tak samo zaświeci dla wszystkich:
> > bogatych, biednych, chorych, utrudzonych, radosnych i tych, którzy
> potrafią
> > cieszyć się każdym dniem, jakby to miał być ostatni dzień ich życia.
> >
> > MQ
>
> Drogi MQ,
> wspólczuję z Tobą i pierwszym moim odruchem była solidarna chęć pomocy.
> Jeżeli kiedykolwiek Twoja rodzina będzie potrzebowala pomocy lub po prostu
> będziecie mieli ochotę porozmawiać zapraszam na priva.
> Jednak, nie znając mojego życia i problemów, Twoje pozornie krzepiące
słowa,
> są prostą drogą do licytacji : kto ma gorzej lub poddawaniem w wątpliwość
> czy można przeżyć tak wiele, aby niemóc odnaleźć czysto fizycznej siły do
> życia.
> Masz racię, nie można roztkliwiać się nad sobą - to prowadzi do
> samounicestwienia.
> Podziwiam Cię za pogodę ducha i wytrwałość. Spróbuj przyjąć , że
przeżyłam
> na tyle dużo, aby stacić wiarę w siebie i ludzi ( najogólniej ujmując i
> trywializując ) .Całe "podlotkowe" i dorosłe życie poświęciłam pracy na
> innych lub dla innych.
> Utrzymywałam własną matkę, będąc praktycznie dziewczynką i chcąc
zapracować
> na jej miłość. Mimo, że była zdrową i pełną energii osobą, a ja traciłam
> wzrok. Ślepa jak kret wychowywalam samotnie syna, ponieważ mąż nie czuł
się
> powołany do opieki nad kaleką i własnym dzieckiem. Zaliczyłam raka macicy
i
> tętniaka mózgu. Tym mocniej pragnęłam dzielić się radością życia z innymi
> ludźmi i pracowalam z dziećmi autystycznymi. Utrzymuję od 15 lat całą
> rodzinę bez pomocy niewidomego męża ( to moje drugie małżeństwo). Byłam do
> końca z babcią odchodzącą na Altzheimera. Pielęgnowałam do śmierci
teściową
> w ostatnim stadium raka. - z całą radością i oddaniem, mimo iż zabiegi
przy
> niej odstręczały jej własną córkę. Kiedy miała już zamiast odbytu
woreczki
> na kał w przetoce brzusznej i stale trzeba było ją cewnikować - dla mnie
> zawsze była piękną kobietą.
> MQ - wypaliłam się. Teraz ja potrzebuję pomocy. Otoczenie przywyklo do
> wizerunku mojej osoby, jako tej która da sobie radę bez wględu na
> okoliczności. Nie przyjmuje do wiadomości, że ja również mam problemy. Że
> moja radość życia i energia zgasła ze zmęczenia. Znam tylko jedną
reakcję -
> "zajmijmy się lepiej własnymi sprawami, jeśli ona dawała sobie radę do tej
> pory, to teraz też nic nie jest jej potrzebne". Czego oczekuję od
bliskich
> ? Dobrego słowa, kilku wskazówek, którą drogą pójść. Czy to jest według
> Ciebie roztkliwianie się nad sobą czy prośba o pomoc osamotnionego w
tłumie
> czlowieka ?
> Pozdrawiam serdecznie jij
>
>