>Powiedział mi wtedy, że ta sytuacja tak do końca
> mu nie pasuje, ale ...napisał na kartce wielkimi literami "nie powiem
> przepraszam". Spytalam sie wtedy dlaczego,a on, ze to jego żelazna
zasada.
> Ja natomiast nie moge po prostu puścic tego w niepamięc, tym bardziej, że
> powiedziała mi to osoba, ktora bardzo lubiłam. Hmmm...nie wiem w tej
chwili
> co teraz z tym fantem zrobić

Znam podobną sytuację dosyć dobrze... Facet zonaty, dzieciaty, ktory wybił
sie na przekór swojemu środowisku, pelen do dzisiejszego dnia kompleksow,
mimo wielkiej inteligencji i pozycji zawodowej. Zlosliwosc to jego drugie
imię, chociaz nigdy nie był tak agresywny i nieprzyjemny jak przypadek,
ktory opisywalas. Też z naczelną zasadą: nie mowić "przepraszam"..
I co ci mogę powiedzieć..
Jego żona pogodziła się z tym...., kazda sytuacja konfliktowa kończy się
cichymi dniami, dotąd, dokąd ona sama się "nie przeprosi". Następuje to
zazwyczaj w momencie jak on zaczyna powoli przestawac jeść, zaczyna mierzyc
sobie cisnienie i sprawiać wrażenie ogólnie przedzawałowca :)
To taki jego dziwaczny sposób na powiedzenie przepraszam...
Ten człowiek mimo wszystko jest naprawdę wartościowy, w razie potrzeby można
zawsze na niego liczyć, żyje praktycznie tylko dla swoich dzieci choć
codzienne z nim życie jest dla żony katorgą (raz raj, raz piekło).
Tak jak Ci już tutaj napisano nie raz, trzeba naprawdę dużo cierpliwości i
wyrozumiałości do tego typu ludzi...
I, mam nadzieje że tylko czasami, zdolności do samoprzepraszania się:)

A MZ sposobem na jego zlośliwość może być po prostu humor (choć nie
wyśmiewanie się), tak, aby zobaczył, że jego złośliwości nie trafiają do
celu i są brane z przymrużeniem oka. O ile oczywiście jest to możliwe....

Aska