Flyer; <150278593@nnr> :

> vonBraun; <crp1t4$100i$1@news2.ipartners.pl> :
>
>
> > Jeśli po uszkodzeniu mózgu zachodzącym po okresie rozwojowym miałoby
> > teoretycznie następować jakieś ujawnienie się tłumionych do tej
> > pory możliwości należałoby założyć, że uszkodzenie powinno
> > dotyczyć struktur działających w powiązaniu z innymi i realizujących
> > jakąś wzajemnie komplementarną niemniej z gruntu odmienną czynność.
> > Taka komlementarna specjalizacja jest najłatwiejsza do zaobserwowania
> > jeśli przyglądamy się różnicom jakie zachodzą w przetwarzaniu informacji
> > pomiędzy lewą i prawą półkulą mózgu. W tych kategoriach wyjaśniałbym
> > np. zjawisko, które zaobserwowałem u osoby z którą pracowałem przez
> > parę lat nad odtworzeniem czynności programowania mowy. Gdy po
> > uszkodzeniu lewej półkuli wystąpiły trudności w dosłownym przekazywaniu
> > informacji poprzez komunikację słowną, jednocześnie ujawniły
> > się znaczące umiejętności przekazywania znaczeń poprzez metafory,
> > prozodyczne cechy mowy, emocjonalną gestykulację, a zwłaszcza
> > dowcip i humor, które w dużym stopniu odwołują się do kontekstu w jakim
> > pada komunikat słowny i poprzez nadanie nowego kontekstu słowom
> > czynią je śmiesznymi.
>
> ;) Ciekawa definicja - a nie przyszło Ci na myśl, że śmiech i humor to
> stany nieoznaczone wskazujące na pojawienie się trudności w
> interpretacji rzeczywistości? Nie chcę tego zbytnio rozwijać, ale mz.
> przejście od stanu "zrównoważonego" do stanu "nieoznaczonego" nie jest
> dowodem komplementarności, ale nierównoważności.

I w tym ujęciu zachowanie danej osoby świadczyło nie tyle o "przejęciu"
funkcji, co raczej o deficycie - czyli nic pozytywnego.

Flyer
--
Szukam roboty - zdolny i chętny - Warszawa
http://plfoto.com/zdjecie.php?picture=403101