"Jacek" <j...@w...pl> wrote in news:cl43od$550$1@news.onet.pl:

>
> Użytkownik "Szpakowaty Pan" <s...@g...pl>
> napisał w wiadomości news:cl3hq8$fb4$1@inews.gazeta.pl...
>> Ania K. <a...@w...o2.pl> napisał(a):
>
>> Zdrada to coś z tych rzeczy, które są nieodwracalne, więc
>> nalezy starać
> się
>> do niej nie dopuścić.
>
> Przeszłość z natury jest nieodracalna, nie da się jej przeżyć
> ponownie.

:o)
Podejrzewam ze "Szpakowatemu Panowi" nie chodzilo o podroze w
czasie.

Jezeli sie zranimy w noge, to faktu zranienia nie da sie zmienic,
ale rane mozna wyleczyc i mozna zyc tak jak przed zranieniem.
Rana jest odwracalna (przewaznie).
Amputacja nogi jest (dzis) nieodwracalna.

Rozmawiajac szczerze z partnerem mozna go zranic, ale na pewno nie
straci sie w ten sposob jego zaufania.
Zdrada to nie tylko "uniesienia milosne" i "zauroczenia". To takze
miesiace w ktorych sie stale oszukiwalo partnera (nadgodziny,
zebranie itp. itd.).
Przebaczyc mozna.
Mozna chciec zaufac na nowo.
Czy latwo zaufac komus przez kogo bylo sie - niekiedy bardzo dlugo
- oszukiwanym ? Co warte jest partnerstwo z kims komu sie nie ufa ?

>
>> Skądinąd wiadomo, że przyczyna rzadko leży w samym
>> związku, chociaż nikt jeszcze nie wymyślił lepszego tłumaczenia
>> na wypadek wpadki, jak własnie zrzucenie części winy na
>> partnera (po kilku latach małżeństwa zawsze coś się znajdzie).
>
> Gdyby to było tak że jest to tylko proste wytłumaczenia
> znacznie łatwiej byłoby takim kryzysom i potem zdradom
> zapobiegać.

Wszedzie tam, gdzie dwie dorosle osoby zyja razem dochodzi kiedys
do roznicy zdan. Zapobiec temu nie mozna. Jezeli problem jest
powazny a kompromis niemozliwy to mamy sytuacje kryzysowa.
Jezeli w tej sytuacji ktos szuka rozwiazania przez ucieczke w
alkochol, narkotyki, przemoc wobec partnera lub "zauroczenie" to
jest za to sam odpowiedzialny.

> <...>
> Gdy wtedy pojawi się ktoś z kim możemy porozmawiać <...>

Ten ktos (partner) jest w poblizu. Byc moze czeka na ta rozmowe.
Jezeli ktos potrafi zaczac rozmowe z obca osoba - dlaczego nie
potrafi tego zrobic z wlasnym partnerem ?

> wydaje się że to właśnie ta osoba i do zauroczenia naprawde nie
> wiele potrzeba.

Ludzie nie sa wierni "z natury". Pod tym wzgledem sa raczej podobni
do malpek bonobo (ponad 98% genotypu wspolne), ktorym takze do
"zauroczenia" wiele nie trzeba.
Jezeli ktos nie chce lub nie potrafi tego opanowac, to jego partner
musi sie z tym pogodzic lub poszukac kogos bardziej opanowanego.

>> I wtedy należy mocno uruchomić wyobraźnię.
>
> Moim zdaniem większość osób to robi, ale sprawy wymykają sie
> kontroli.

Badzmy szczerzy - zdradzanie to nic dla leniwych. Zdradzajacy
"musi" ustalic termin milego spotkania. "Musi" zatroszczyc sie o
jakies pomieszczenie (nawet zakochanym nie zawsze swieci slonce).
"Musi" wymyslec sobie jakies alibi.
I to wszystko "musi" ukrywac przed osoba z ktora sie zyje pod
jednym dachem. Na dodatek zlego ta osoba zna dokladnie typowy
rozklad dnia swojego partnera - on przeciez nie zawsze ja zdradzal.

To nie brak kontroli - to 100% kontroli. Gdy sprawy wymykaja sie
spod kontroli, to partner sie o wszystkim dowiaduje.

Gdyby zdradzajacy 10% tego wysilku ktory wklada w zorganizowanie
sobie "zauroczenia" wlozyl w pielegnacje/naprawe swojego zwiazku to
nigdy nie wiedzialby co to ostry kryzys w malzenstwie.

> Małe niedomówienie o miłej rozmowie, rodzi
> uzasadnienie że coś jest nie tak. Potrzeba konsekwencji powoduję
> rozbudowę złą ocęnę związku i gloryfikację spotkań z tym/tą
> trzecią.
>
> Na chłodno w sytuacji dobrego związku wyobraźnia działa
> poprawania. Większość osób która to przezyła powie że nie wie
> jak do tego doszło.

"Lepiej grzeszyc i zalowac za grzechy niz zalowac ze sie nie
grzeszylo".
"Czego oczy nie widza tego sercu nie zal".

Te dwa przyslowia tlumacza chyba wszystkie zdrady. Trudno by bylo
liczyc na wybaczenie ze strony partnera gdyby mu sie powiedzialo
prawde. Mozna tylko "podzielic sie" wina lub udawac zaskoczonego
wlasnym postepowaniem.

Zygmunt