Użytkownik "Hanka Skwarczyńska" na[isała:

> Mylisz się, i to do tego stopnia, że mi oczy na wierzch wyszły przy
czytaniu
> Twojego postu :) Żadna szczególna trauma mnie nie spotkała, za pesymistkę
> się nie uważam, po prostu a) jestem przeraźliwą panikarą, b) mam pewne
> wyobrażenie na temat standardów, jakie powinien spełniać rodzic, i raczej
> nie wydaje mi się, żebym w tej chwili była w stanie sama im sprostać.

... nacisk społeczny na posiadanie dziecka jest tak duży że ludzie nie
potrafią spokojnie przyjąć faktu że jakaś osoba może nie chcieć dziecka,
wtedy oczywiście trzeba sobie jakoś ten fakt wytłumaczyć, a najprościej
uznać taką osobę za poranioną psychicznie itd.

W naszej polskiej kulturze głęboko zakorzeniony jest wzór żony - matki
wychowującej kilkoro dzieci, wynika to po części z religii katolickiej która
promuje model rodziny 2+3. Osoby które wybierają inny model życia mogą czuć
się nieswojo.

Osobiście uważam że decyzja o dziecku to bardzo indywidualna sprawa i
powinna być podejmowana w zgodzie ze sobą. Nie trzeba być ani na "tak" ani
na "nie" po prostu przyjdzie (albo i nie) taki moment w którym będziesz
wiedziała.

Piszesz, że masz "ukłucie w sercu na widok kobiety w ciąży" nie wiem czy
jest to spowodowane tym że chcesz gdzieś w podświadomości chcesz dziecka,
czy też myślą że "ona już podjęła decyzję" jeśli masz w sobie potrzebę
urodzenia dziecka to prędzej czy później ona się ujawni, a jeśli nie to
pogodzisz się z tym.

Mam w rodzinie ciotkę która nie ma dzieci i chyba nigdy nie chciała. Teraz
już starsza kobieta, co rusz słyszę na jej temat jakieś docinki i mnie to
wkurza bo jest bardzo wartościową osobą, pracuje charytatywnie na rzecz
bezpańskich zwierząt, dostała nawet kilka medali z tego tytułu. Rodzina
jednak uważa ją za dziwaczkę a ja za wspaniałą osobę.
Najważniejsze jest aby odnaleźć swoje miejsce w życiu i postępować w zgodzie
z sobą czego ci serdecznie zyczę.

pozdrawiam
e-mailetka