Użytkownik "Magdalena Chlebna" <m...@N...gazeta.pl>
napisał w wiadomości news:b9q6us$ed$1@inews.gazeta.pl...

> Do leczenia psychologicznego nikogo się nie zmusza :)

Rozumiem, że z pomocy psychologa zdrowia korzystaliby tylko
ci, którzy by chcieli?

> A
> związek jest że na
> tych co nie działa leczenie farmakologiczne lub
> neurochirurgiczne, to
> oddziaływania psychologiczne mogą przynieść znaczną ulgę.
> Ilu pacjentów z
> bólami krzyża przesteje się skarżyć na dolegliwości? A z
> drugiej strony Ci co
> stosują farmakoterapię - dobrze by było by dzięki nauce
odpowiednich technik
> mogli by zmniejszyć dawkowanie.

ok. tylko, że... w takim razie można ich jakość życia
poprawić jeszcze na szereg innych sposobów. można np. kłaść
ich na odpowiednich materacach, zafundować masażystę,
siłownię, zdrowe jedzonko, owoce morza na przykład i dietkę
śródziemnomorską,
zafundować szereg innych rzeczy i świadczeń. pytanie: gdzie
kończy się "świadczenie podstawowe" a gdzie zaczyna się
luksus. Dla mnie psycholog to po prostu luksus. Taniej
wyjdzie dać kilka ampułek pyralginy więcej niż zatrudnić
psychologa i "oddziaływać psychologicznie". Więc IMO nie ma
on racji bytu w ramach publicznej służby zdrowia.
Prywatnie - i owszem, jak ktoś ma ochotę.

> Racja, ale to działka promocji zdrowia, gdzie
> psychologowie mogą oddziaływać
> na grupę, która jeszcze nie trafiła do lekarza.

Jeszcze kilka lat temu tą działkę rezerwowali sobie
socjologowie zdrowia ;-)

Móc mogą, to fakt. Choć osobiście uważam, że taniej i
łatwiej byłoby zatrudnić dobrą agencję reklamową niż sztab
psychologów zdrowia. Ale to moje zdanie, każdy może mieć
inne.

> Nie w każdym, ale w wielu tak :)Psychoneruoimmunologia
> robi swoje :)

Przepraszam, ale w wielu przypadkach również pomogłyby na
przykład lepiej zbilansowane posiłki, ale takich w wielu
szpitalach nie ma. Bo nie ma pieniędzy. Co więcej - nie ma
często pieniędzy na leki. Pisałaś o kardiologii - uważam, że
lepsze wyniki da sfinansowanie jednego całodobowego ośrodka
kardiologii zabiegowej niż zatrudnienie psychologów zdrowia
w szpitalach całego województwa. Podobnie na onkologii -
psychoimmunologia cudów nie zdziała. W sytuacji, gdy nie ma
pieniędzy na powszechnie przyjęte na świecie leczenie
psycholog zdrowia to luksus. Zbędny moim zdaniem.

> Z dostępem do psychologa jest bardzo ciężko. Zarówno w
> szpitalu, jak i opiece
> ambulatoryjnej.

Z całym szacunkiem, ale uważam, że nie usprawiedliwia to
uzupełniania niedoboru wykwalifikowanych psychologów
klinicznych
psychologami zdrowia.

Osobiście uważam, że i owszem jest miejsce dla pewnej
garstki psychologów zdrowia w profilaktyce i w promocji
zdrowia. Całą resztą powinni się moim zdaniem zajmować
psycholodzy kliniczni. A znaczna część zadań, które Ty
przypisujesz psychologom zdrowia, ja bym raczej traktował
jako obowiązki pielęgniarki.

> W badanich zmienna finansowa była kontrolowana. Chodzi o
> takie aspekty jak
> subiektywna ocena swojego zdrowia, która nie zawsze jest
> zgodna z tym co mówi
> lekarz. Często to jest przyczyną.

Można by zaryzykować stwierdzenie, że skoro jego jakość
życia jest lepsza niż, gdyby się stosował do zaleceń, to po
co to zmieniać?

> > Nie rozumiem logicznego związku między zatrudnieniem
> > psychologa na stałe a wyuczeniem się przez lekarza
> > odpowiedniej komunikacji.
>
> Niestety nie uczą Was tego na studiach, przynajmniej na
> Ślamie, gdzie sporo
> osób osób znam. Nauka psychologii ma się nijak do tego co
> Wam się przyda w
> pracy. Dlatego stale współpracując z psychologiem, mogą
> się obie strony
> bardzo dużo od siebie nauczyć.

Rozumiem, że uważasz, że tego, czego student psychologii
nauczył się przez kilka lat, lekarz potrzebuje się uczyć do
końca swoich dni, bo wcześniej nie opanuje?

Nadal nie rozumiem logicznego związku między zatrudnieniem
psychologa na stałe a wyuczeniem się przez lekarza
odpowiedniej komunikacji.

Sensowniejsze byłoby wysłanie takiego na krótki kurs.

> A w przypadku eliminowania zachowań
> antyzdrowotnych takich jak palenie, to brak skuteczności
> jest wynikiem
> nieznajomości pewnych prawidłowości mechanizmów które
> wpływają na człowieka.
> Dlateo tak ważna jest wymiana informacji i współpraca

Mam wrażenie, że przypisujesz lekarzowi obowiązki, które
powinny spoczywać na pielęgniarce.

Ponadto zauważyłem, że bardzo kategorycznie zarzucasz
lekarzom niekompetencję.
Zarzucasz niewiedzę w zakresie, który wchodzi w materiał
studiów i który jest stałym elementem praktycznego
wykonywania zawodu.
Nie lubię takich uogólnień i uważam, że są krzywdzące.

Nie wiem też, czego oczekujesz od lekarza w szpitalu. Na
świecie praca lekarza szpitalnego jest zbyt droga, żeby
zajmował się eliminowaniem zachowań antyzdrowotnych. On może
co najwyżej poinstruować i skierować do odpowiedniej osoby.

> Na przykład pacjent trafia na odział, ale są problemy z
> diangostyką. Po
> konsultacji psychologicznej wychodzi, że ten akurat
> pacjent cierpi na
> zaburzenia somatyzacyjne, a pewne oddziaływania,
> spowodowały dojście do
> problemu i poradzenie sobie z objawem. Dzięki temu nie
> trzeba robić takich
> badań jak TK, MRI - spora oszczędność. Oczywiście mówią o
> sprawach gdy jest
> to ewidentne i nie ma wątpliowości.

I za coś takiego w normalnym kraju lekarz poszedłby
siedzieć, a w każdym razie nie wypłacił się do końca życia.
I mam nadzieję, że w Polsce też do tego kiedyś dojdziemy.
I wszystkim Polakom życzyłbym, żeby Twoje marzenie nigdy się
nie ziściło.

Ponieważ nie ma ewidentnych sytuacji, o jakich piszesz.
Najpierw należy wykluczyć tło - nazwijmy je "somatyczne" - a
dopiero wtedy można uznać, że jest ono psychiczne.

> Zdarząją się też pacjenci którzy nadużywają jakiś środków,
> a dzięki rozmowie
> z psychologiem to wychodzi na jaw. Wtedy lakarz nie musi
> robić złożonej
> diagnostyki, by stwierdzić że pacjent po prostu nadużywa
> jakiegoś środka.

Zadziwiasz mnie coraz bardziej.
Jakoś w moim przekonaniu lekarz jest bardziej kompetentny od
psychologa w ustalaniu, czy pacjent nadużywa jakiejś
substancji czy nie. Nie wiem, o jakiej złożonej diagnostyce
piszesz, której można uniknąć. Może zrobić dokładnie to
samo, co psycholog. Może też rozszerzyć diagnostykę poza to,
co może zrobić psycholog. Skoro lekarz może zrobić to, co
psycholog + coś jeszcze, to po co ten psycholog?

> Owszem, ale już jest - to czemu z niego nie skorzystać :)

Chociażby dlatego, że psycholog zdrowia nie jest omnibusem.
Rozumiem, że ma już zajmować się wsparciem psychicznym,
promocją zdrowia, profilaktyką, treningami
interpersonalnymi, psychoterapią, diagnostyką uzależnień, to
mu jeszcze dowalmy "superwizję" lekarzy. Brawo! Taki kolejny
specjalista od wszystkiego.

> ZUS i fundusze emerytalne i Ty płacili by więcej, bo
> pacjenci, u których
> uwzględnia się sferę psychiczną, oprócz tylko czysto
> biologicznej - żyją po
> prostu dłużej.

Tylko po co tu psycholog zdrowia?

> Dobre samopoczucie pani Kowalskiej pozytywnie koreluje z
> jej stanem
> fizycznym. Jeżli patrzeć globalnie - na 10 pań
> Kowalskich - to Twój porfel
> lepiej na tym wyjdzie.

Nie w przypadku ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego.
Uważam, że rozszerzanie chirurgii jednego dnia o opiekę
psychologiczną to już lekka paranoja.

> A jeden psycholog będzie pracował z wieloma pacjentami na
> odziale rachunek
> (tyle ile miesięcznie się przewija przez odział) -
> rachunek jest prosty.

Bo on nie potrzebuje odpoczynku, prawda? I on się nie męczy,
zespół wypalenia zawodowego go nie dotyczy, prawda? Potrafi
zajmować się kilkudziesięcioma pacjentami równocześnie. Taki
doktór to nawet jakby miał 10 przepuklin na sali to by
narzekał, że
mu ciężko. A taki psycholog to kilkudziesięciu zdiagnozuje,
opisze, psychowyedukuje i jeszcze znajdzie czas, żeby
wesprzeć biednego doktora. Przepraszam, ale za stary jestem
na takie
bajki.

Pozdrawiam,
xris


--
Serwis Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/