Użytkownik "Magdalena Chlebna" <m...@N...gazeta.pl>
napisał w wiadomości news:b9rc1u$7r5$1@inews.gazeta.pl...

>> Nie widzę sensu uniezależniania pacjenta od tego typu
>> rzeczy.
>
> Sens jest taki, że jeżeli warunkuje się nasze dobre
> samopoczucie wyłącznie od
> jakiś konkretnych rzeczy, to gdy je tracimy, świat się
> zaczyna walić. Ważne
> by szukać wzmocnień w sobie samych i wzmacniać te cechy
> osobowościowe, które
> temu służą.

Widocznie tu moje spojrzenie różni się od Twojego.

We mnie budzi duży sprzeciw wzmacnianie negatywnych i
antyzdrowotnych zachowań. Nawet, jeśli pacjent czuje się
dobrze. Od tego już tylko krok do znachorstwa. Właśnie na
tym polega m. in. znachorstwo, że stan się pogarsza, np.
nowotwór rośnie i się przerzuca, ale pacjent czuje się
(psychicznie) dobrze, więc nie korzysta z pomocy lekarza. W
końcu jednak obraca się to przeciwko niemu.

> W poradnii przy szpitalu na przykład kardiologicznym
> (kardiochurgicznym)
> lepsze kwalifikacje ma psycholog zdrowia niż kliniczny.
> Psycholog zdrowia ma
> w ramach swojej specjalizacji zajęcia z psychologii
> klinieczej, ale psycholog
> kliniczny uczestniczy wyłącznie w semestralnym wstępie do
> psychologii zdrowia
> (jeden wykład raz na dwa tygodnie).

Jeśli założysz, że psychologia zdrowia jest bardziej
kompetentną dziedziną dla tych pacjentów, jest tak
faktycznie.
Jeśli jednak założysz, żebardziej kompetentna byłaby
psychologia kliniczna - jak ja uważam - już nie masz racji.

> Renesans to taka fajna epoka, warto z nich czerpać co
> dobre. A nikt nie wie
> wszystkiego, bo jak wie to znaczy że nic wie.

No to nie rozumiem jak to ma być/ jest z tym psychologiem
zdrowia:
ma zajmować się tym, czego nie umie, czy też jest w stanie
opanować aż tyle różnych dziedzin?

> Tańsze, ale nawet tego nie ma.

Nie ma. Ale to, że nie korzysta się z outsourcingu nie
oznacza, że trzeba zatrudnić psychologów zdrowia zamiast
korzystać z ich zewnętrznych usług w razie potrzeby.

>> nie zgadzam się.
>> komunikacja lekarz-pacjent należy do kompetencji
>> lekarza.
>> i jeśli zarzucasz mu brak tych umiejętności, to tym
>> samym
>> negujesz jego kompetencje.
>
> A poziom cukru należy do diabetyków, ale mimo to lekarze
> ich badają.

Nie rozumiem tej analogii.

> Zajmowanie się jakimś zagadnieniem nie jest negowaniem
> czyichś kompetencji,
> tylu próbą opisu, uzupełniania, udoskonalenia.

Zgadzam się.
Ale Ty się nie tylko zajmujesz. Stwierdzenie:
"Lekarze nie (tu dowolny czasownik) nie jest tylko
zajmowaniem się czymś. To bardzo kategoryczne stwierdzenie.
Nie protestuję przeciwko zajmowaniu się komunikacją
lekarz-pacjent tylko przeciwko uogólnianiu i przypisywaniu
wszystkim lekarzom pewnych zachowań/ cech.

> Racja, mój błąd. Przepraszam, ale nie miałam złych
> intencji.

ok.

> Takie informacjie można uzyskać podczas pierwszej wizyty.
> Niestety lekarz ma
> zbyt wielu pacjentów i zbyt mało czasu, aby bardziej
> wgłębić się czynniki
> psychologiczne.

Z tego widzę dwa wyjścia:
(1) zatrudnić psychologa lub (2) dać lekarzowi więcej czasu.
Uważam, że (2) jest lepsze.

>> A dlaczego zakładasz, że ma być to psycholog zdrowia?
>> Ja widzę inne możliwości: psycholog kliniczny +lekarz
>> +pielęgniarka.
>
> Bo psycholog zdrowa ma lepsze kwalifikacje do pracy z
> chorymi somatycznie i
> ogólnie w pozapsychiatrycznej służbie zdrowia niż
> psycholog kliniczny.

Uzasadnij. Bo nadal nie usłyszałem ani jednego argumentu,
dlaczego ma lepsze.
Słyszę tylko ciągle, że ma lepsze kwalifikacje. Ale nadal
nie rozumiem dlaczego właściwszą osobą do leczenia zburzeń
psychosomatycznych jest psycholog zdrowia a nie psycholog
kliniczny.
Naprawdę chętnie bym się dowiedział, bo w tej chwili swoje
zdanie opieram na bardzo niepełnych przesłankach.

> Nie mój komputer. A pieniądze nigdy nie powinny być
> ważniejsze od dobra
> pacjenta, a że tak jest to mogę się starać tylko to
> zmienić.

Historia lubi się powtarzać ;-)
Mam się bać powrotu socjalizmu? ;-)

> No bo dalej nie jest mój. Ale prawdę mówisz że gdyby był,
> to też bym nie
> sprzedała.

:-)
To, co chcę powiedzieć, a o czym media i wielu ludzi
zapomina w naszym dziwnym społeczeństwie:
służba zdrowia to dział usług i za usługi nalezy płacić. Nie
możńa jej opierać na wolonrtariacie lub parwie
wolontariacie. I nie da się leczyć za darmo. Bo niestety,
ale nikt za darmo leków, wyposażenia itd. nie da.

> Żeby się podzielić, musisz coś mieć. Każdy oferuje to co
> może oferować. Ja
> oferuję mój czas i zdobyte umiejętności.

Jeśli masz inne źródło pieniędzy - ok.
Ale ja uważam, że w służnie zdrowia nie powinno się pracować
za darmo. I wszystkie świadzcenia w związku z tym mają swoją
cenę. Nie możńa chrzanić pieniędzy. No, chyba, że się je
dodrukowuje, ale to też już przerabialiśmy.

> Z ręką na sercu - nie zawsze, ale w niektórych sytuacjach
> może się okazać
> bardzo pomocna. W innych sytuacjach bardziej lub mniej.

dzięki za odpowiedź.

> Sytuacja w polskiej służbie zdrowia jest ciężka i bardzo
> trudna jest sytuacja
> polskich lekarzy. Dlatego też forsowałam przez parę
> miesięc temat mojej pracy
> magisterskiej, aby badać jak lakarze radzą sobie w obliczu
> obecnego
> funkcjonowania służby zdrowia.

Ciekawe. Tyle, że to sytuacji nie zmieni. Zmienić ją może
jedynie oparcie służby zdrowia na racjonalnym rachunku
finansowym. A biorąc pod uwagę zubożenie naszego
społeczeństwa i państwa, dla psychologów klinicznych może
zabraknąć miejsca.

Pozdrawiam,
xris


--
Serwis Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/