W dniu 19.05.2017 o 09:37, Ikselka pisze:
> Nie ma czegoś takiego jak "wewnętrzne dziecko". Nigdy to do mnie nie
> trafiało, wręcz wzburzyło mnie, kiedy usłyszałam, że mam ulegać i
> pielęgnować w sobie coś, co nie jest dorosłe i chce mieć głos decydujący
> przeć moją dorosłością i odpowiedzialnością.
> Cenię i kocham siebie dorosłą, pamiętam i wspominam siebie jako dziecko -
> ale między tymi etapami jest u mnie absolutna przepaść.

To nie takie proste. Jestem już po półmetku, trudno będzie zdążyć
dorosnąć...